พุทธสุภาษิต - ธรรมะไทย

ค้นหาในเว็บไซต์ :

พุทธสุภาษิต

พุทธสุภาษิต เป็นสุนทรพจน์เครื่องเตือนใจ ให้ดำเนินในสัมมาปฏิบัติได้เป็นอย่างดี เพื่อให้เป็นสักขีพยานเด่นชัดอยู่ในใจของนักธรรมอยู่เสมอ

#	เรื่อง	อ่าน
0103	ชิฆจฺฉา ปรมา โรคา ความหิวเป็นโรคอย่างยอด	346
0102	ชิเน กทริยํ ทาเนน พึงชำนะความตระหนี่ (ของเขา) ด้วยความให้ (ของเรา)	435
0101	ตณฺหกฺขโย สพฺพทุกฺขํ ชินาติ ความสิ้นตัณหาชำนะซึ่งทุกข์ทั้งปวง	419
0100	ตถตฺตานํ นิเวเสยฺย ยถา ภูริ ปวฑฺฒติ ปัญญาย่อมเจริญด้วยประการใด ควรตั้งตนไว้ด้วยประการนั้น	405
0099	ตุฏฺฐี สุขา ยา อิตรีตเรน ความสันโดษด้วยของอะไร (คือตามมีตามได้) ให้เกิดสุข	298
0098	ทนฺโต เสฏฺโฐ มนุสฺเสสุ ในมนุษย์ทั้งหลาย ชนผู้ฝึกแล้วเป็นผู้ประเสริฐ	451
0097	ทุกฺขํ เสติ ปราชิโต ผู้แพ้ย่อมอยู่เป็นทุกข์	432
0096	ทุคฺคา อุทฺธรอฺตตานํ ปงฺเก สนฺโนว กุญฺชโร ท่านทั้งหลาย จงถอนตนขึ้นจากอุปสรรคที่ถอนยาก เหมือนกุญชรตกหล่มถอนตนขึ้นได้ฉะนั้น	285
0095	ทุกโข ปาปสฺส อุจจโย ความสะสมขึ้นแห่งบาปนำมาซึ่งทุกข์	484
0094	ทุกโข พาเลท สํวาโส อมิตเดเนว สพฺพทา อยู่ร่วมกับคนพาล ให้เกิดทุกข์เสมอไปเหมือนอยู่ร่วมกับศัตรู	331
0093	ทุราวาสา ฆรา ทุกขา เรือนที่อยู่ครอบครองไม่ดีย่อมให้เกิดทุกข์	430
0092	ทุลฺลโภ ปุริสาชญฺโญ บุรุษอาชาไนย (คือผู้วิเศษสามารถเข้าใจอะไรได้ฉับพลัน) หาได้ยาก	346
0091	ทูเร สนฺโต ปกาเสนฺติ สัตบุรุษย่อมปรากฏในที่ไกล	307
0090	ธมฺม์ สุจริต จเร พึงประพฤติธรรมให้สุจริต	506
0089	ธมฺมจารี สุข เสติ ชนผู้ประพฤติธรรมโดยปกติอยู่เป็นสุข	381
0088	สมคคานํ ตโป สุโข ความเพียรของหมู่ให้เกิดสุข	403
0087	ธมฺมปิติ สุข เสติ คนมีปีติในธรรมอยู่เป็นสุข	444
0086	ธิโร จ สุขํสํวาโส ญาตินํว สมาคโม อยู่ร่วมด้วยปราชญให้เกิดสุข เหมือนสมาคมด้วยญาติ	351
0085	น อุจฺจาวจํ ปณฺฑิตา ทสฺสยนฺติ บัณฑิตย่อมไม่แสดงอาการขึ้นลง	477
0084	น กหาปณวสฺเสน ติตฺติ กาเมสุ วิชฺชติ ความอิ่มในกามคุณย่อมไม่มีเพราะฝนคือกหาปณะ	306