เมื่อข้าพเจ้าคิดว่าข้าพเจ้าจะต้องตาย ข้าพเจ้าจึงสละวัตถุ ทรัพย์และ สิ่งที่ข้าพเจ้ามีแต่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ เช่นเสื้อผ้าที่เหลือเฟือให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เพราะถ้าหากข้าพเจ้าตายวันพรุ่งนี้ ของเหล่านี้ก็จะถูกเก็บไว้โดยเปล่าประโยชน์ หรือไม่ก็ถูกเผาไปให้ข้าพเจ้าโดยที่ไม่เกิดประโยชน์อะไรขึ้นเลย

ข้าพเจ้าจึงเริ่มที่จะสละ แบ่งปันวัตถุเหล่านี้กับผู้อื่น เมื่อข้าพเจ้าได้ให้แล้ว ผู้รับมีความสุขและมีรอยยิ้มให้กับข้าพเจ้า เพียงเท่านี้ข้าพเจ้าก็ทราบว่าสวรรค์บนดินมีจริง ดังคำกล่าวว่า สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ

   ถ้าหากข้าพเจ้าคิดว่าข้าพเจ้าจะต้องตาย ข้าพเจ้าจะเร่งทำในสิ่งที่เป็นกุศลที่ข้าพเจ้ายังไม่ได้ทำ หรือ อยากทำ เพื่อสะสมบุญไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะในอนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน ปัจจุบันคือสิ่งที่แน่นอน ข้าพเจ้าจึงทำปัจจุบันให้ดีที่สุดโดยการตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาท ไม่ตั้งตนอยู่ในความลุ่มหลงมัวเมากับกองกาม กิเลส ตัณหา

   และเมื่อข้าพเจ้าได้ตายจริง ข้าพเจ้าก็จะไม่เสียใจ และไม่กลัวเพราะข้าพเจ้าแน่ใจในบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้ประกอบมาแล้วชั่วชีวิต

   ข้าพเจ้าอยากให้ผู้อ่านได้มีความมั่นใจในตัวเองเหมือนดั่งที่ข้าพเจ้ามีความมั่นใจในพระบารมี พระคุณธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

   ข้าพเจ้าขอย้ำอีกครั้งว่าอย่าเชื่อข้าพเจ้าจนกว่าท่านผู้อ่านได้สัมผัสกับธรรมะโดยตัวเอง และข้าพเจ้าหวังว่าท่านผู้อ่านคงจะได้พบกับคุณธรรมโดยเร็ว