วันว่าง
ว่างว่างเราไปนิพพานกัน
เพียงวางขันธ์ห้าใบลงให้สิ้น
ทิ้งตัวตนขนมาจนชาชิน
แล้วบินไปนิพพานสำราญเอย
ต้นน้ำ
ต้นน้ำชวน วันว่าง อย่าว่างเว้น
ไปเดินเล่น แดนนิพพาน ผสานฝัน
ทิ้งตัวตน ที่ขนมา ถ้วนทั่วกัน
ทิ้งห้าขันธ์ ที่ยึดไว้ อย่างไมตรี
เพราะอุปาทาน ขันธ์ห้า พาก่อเกิด
ให้เพลินเพลิด ก่อภพใหม่ กันเต็มที่
มาละลาย สังโยชน์ กันเสียที
ตั้งฤดี สู่แดนดิน ถิ่นนิพพาน
ธ ตรัสไว้ นิพพาน นั้นมีอยู่
หนทางสู่ นิพพานนี้ มีผสาน
บรมครู ผู้ชี้ แดนนิพพาน
ผู้สืบสาน จิตทิ้งพาล สู่ปัณฑิตา
ทรงบอกทาง ให้เห็น อย่างแจ่มแจ้ง
ทรงแสดง ทางสลัด ขจัดตัณหา
ทรงชี้ทาง สู่สละวาง ธรรมนานา
เข้าสู่ทาง อริยมรรคา พาพ้นวัฏฏ์
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
ดูกรพราหมณ์ ฉันนั้นเหมือนกันแล
ในเมื่อนิพพานก็ดำรงอยู่
ทางไปนิพพานก็ดำรงอยู่
เราผู้ชักชวนก็ดำรงอยู่
แต่ก็สาวกของเราอันเราโอวาทสั่งสอนอยู่อย่างนี้
บางพวกเพียงส่วนน้อย ยินดีนิพพานอันมีความสำเร็จล่วงส่วน
บางพวกก็ไม่ยินดี
ดูกรพราหมณ์ ในเรื่องนี้ เราจะทำอย่างไรได้
ตถาคตเป็นแต่ผู้บอกหนทางให้ ฯ
