"ความตระหนี่เป็นภัย"

" .. ความตระหนี่เคยเป็นภัยต่อโลกมานานแล้ว "พระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ก็ตำหนิทั้งนั้น" ความตระหนี่เข้าใครก็ไม่ได้ มันเป็นภัย อยู่กับเจ้าของ ๆ ก็อดอยากขาดแคลน "เกี่ยวข้องกับผู้ใดก็ทำผู้นั้นให้ลำบาก" ความตระหนี่เป็นภัยอย่างนั้นแหละ

"จำเอานะจำให้ดี ไม่มีใครสอนอย่างนี้แหละ" ครูบาอาจารย์ทั้งหลายท่านเกรงนั้นเกรงนี้ เกรงอะไรไม่รู้แหละ เราไม่เกรง ขึ้นชื่อว่ากิเลสฟาดมันหัวขาดไปเลย

"เพราะตัวตระหนี่นี้ตัวกิเลสนี่" เอาจนหัวขาดเลย เราชี้บอกนี่ถ้ามีมากให้ทำอย่างนี้ ถ้ามีน้อยก็ทำน้อย เว้นแต่ไม่มีก็จำเป็น "เราอย่าให้ความตระหนี่ถี่เหนียวเอาไปกลืนกินหมด" ทั้งตับทั้งปอดเจ้าของมันใช้ไม่ได้ โง่เกินไปมนุษย์เรา

"ตายแล้วกระดูกท่อนเดียวก็เอาไปไม่ได้ จะมาหวงไว้ทำไม เกิดประโยชน์อะไร ความหึงความหวงไว้นั้นเกิดประโยชน์อะไร" ยังจะแพร่กระจายความตระหนี่ถี่เหนียวให้ลูกให้หลานหวงต่อไปเรื่อย ๆ ไม่มีใครได้รับประโยชน์ หวง ๆ ๆ เรื่อยเลย "ตายแล้วก็เป็นเปรตเป็นผีมาเฝ้าอยู่กองทรัพย์สมบัติเงินทองนั่นแหละ" .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=1102&CatID=2