"ศิษย์ขอเปลี่ยนอาจารย์"

" .. อยู่ต่อมามีพระรูปหนึ่ง "ได้ยินชื่อเสียงโด่งดังของพระอาจารย์มหาบัวแห่งวัดป่าบ้านตาด" ยิ่งได้เห็นพระอาจารย์มหาบัวมาเยี่ยมพระอาจารย์เจี๊ยะ เธอก็ยิ่งศรัทธามากขึ้นเป็นที่กล่าวขานไปทั่วถึงความเคร่งครัดในวัตรปฏิบัติของพระอาจารย์มหาบัว

"เธอจึงอยากไปศึกษามากและเธอนั้นก็มีความคิดลึก ๆ ภายในใจว่าการได้ไปศึกษากับพระอาจารย์มหาบัวนั้น น่าจะเป็นความแน่นอนมากกว่า" เมื่อคิดเช่นนั้นจึง เข้าไปกราบเรียนพระอาจารย์เจี๊ยะว่า ..

"ท่านอาจารย์ครับ ผมก็อยู่กับท่านอาจารย์มานานแล้ว อยากจะออกไปภาวนาที่อื่นบ้าง" ทุก ๆ ปีก็ไม่เคยลาท่านอาจารย์ไปที่ไหน "ปีนี้กระผมอยากจะขอโอกาสลาท่านอาจารย์ไปศึกษากับท่านอาจารย์มหาบัวที่วัดป่าบ้านตาดบ้าง"

พระอาจารย์เจี๊ยะได้ฟังดังนั้นจึงตอบทันทีว่า "ท่านเอ๊ย! ... ถ้าผมสอนท่านผิด ให้ผมตกนรกแทนท่านเลย" พระอาจารย์เจี๊ยะพูดขึ้นแบบขึงขัง บวกกับความน่าเห็นอกเห็นใจที่ท่านเฝ้าฝ่าฟันอบรมสั่งสอน

"พระทุกรูปที่ได้ยินเช่นนั้นก็พากันนิ่งเงียบ น้ำตาคลอซึ้งความรักเมตตาของท่านที่มีต่อตน" หลังจากนั้นมาก็ไม่มีพระรูปใดกล้าเข้าไปกราบลาท่านไปที่อื่นอีกเลย ได้พากันคิดว่า "อาจารย์ของเรานี่ของแท้ ของจริง".. "

"พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ริ้วห่อทอง"
หลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท