.
 "หลงสมมุติ"

" .. พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ว่า "ให้มันรู้จักทุกข์" ให้มันรู้จักพิจารณาแต่ทุกข์ พิจารณาให้มันเห็นชัด มันอยู่ที่ใจแล้ว "มันจึงจะค้นหาเหตุ ทุกข์เป็นผล" แล้วความทะเยอทะยานนั้นเป็นต้นเหตุให้เกิดทุกข์

ค้นไปให้เห็นเหตุเกิดทุกข์ จะปล่อยวางความทะเยอทะยาน ความหลง "อันสมุทัยนั่นแหละเป็นเหตุให้เกิดทุกข์" สมุทัยสมมุติ "สมมุติว่าผู้หญิง ผู้ชาย" ว่าคน ว่าสัตว์ "นั่นไปหลงสมมุติ"

พอใจเพราะความหลง "สมุทัยก็มาจากความหลง" พอมันขี้หลงเข้า หลงอยากเป็นอยากมี หลงสิ่งที่ไม่ชอบ "รู้เหตุอันนี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์" เป็นเหตุให้ท่องเที่ยวในสังสารวัฏจักรไม่มีที่สิ้นสุด "ให้ปล่อยวางอันนี้" .. "

"อนาลโยวาท"
หลวงปู่ขาว อนาลโย