.
 "เป็นของสัตว์เดียรัจฉานเหมือนกัน"

" .. มีชายหนุ่มจากต่างจังหวัดไกลสามสี่คนเข้าไปหาหลวงปู่ ขณะที่ท่านนั่งพักผ่อนอยู่ที่มุขศาลาการเปรียญ ดูอากัปกิริยาของเขาแล้ว "คงคุ้นเคยกับพระนักเลงองค์ใดองค์หนึ่ง" มาก่อนแล้ว

สังเกตจากการนั่งการพูด เขานั่งตามสบาย พูดตามถนัด ยิ่งกว่านั้น "เขาคงเข้าใจว่าหลวงปูนี้คงสนใจกับเรื่องเครื่องราง ของขลังอย่างดี" เขาพูดถึงชื่อเกจิอาจารย์อื่น ๆ ว่าให้ของดีของ วิเศษแก่ตนหลายอย่าง

ในที่สุดก็งัดเอาของมาอวดกันเอง ต่อหน้าหลวงปู่ "คนหนึ่งมีเขี้ยวหมูตัน คนหนึ่งมีเขี้ยวเสือ อีกคนมีนอแรด" ต่างคนต่างอวดอ้างว่า "ของตนดีวิเศษอย่างนั้นอย่างนี้"

มีคนหนึ่งเอ่ยว่า "หลวงปู่ฮะ อย่างไหนแน่ดีวิเศษ กว่ากันฮะ"

หลวงปู่ก็อารมณ์รื่นเป็นพิเศษ ยิ้มๆ แล้วว่า ..

" .. ไม่มีดี ไม่มีวิเศษอะไรหรอก "เป็นของสัตว์เดียรัจฉาน เหมือนกัน" .. "

"หลวงปู่ฝากไว้"
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล