"บุพเพสันนิวาส"

" .. ระหว่างพำนักอยู่ในกรุงเทพฯ "เรื่องที่ไม่น่าจะเกิดได้อุบัติขึ้นแก่ท่านโดยบังเอิญ" ที่ว่าไม่น่าจะเกิดนั้น "ก็เพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับสตรีเพศ"

เรื่องมีว่า วันหนึ่งพระอาจารย์สิงห์ ได้พาท่านไปนมัสการท่านเจ้าคุณ พระปัญญาพิศาลเถระ(หนู) ที่วัดสระปทุม "ระหว่างทางได้เดินสวนกับผู้หญิงคนหนึ่งเข้า" นับตั้งแต่วินาทีนั้นเป็นต้นมา

"พระอาจารย์ฝั้น ก็ลืมผู้หญิงคนนั้นไม่ลง" ท่านรู้สึกว่า "ท่านได้เกิดความรักขึ้นในใจเสียแล้ว" ขณะเดียวกันท่านก็บอกตัวเองด้วยว่า ท่านจะต้องขจัดความรู้สึกดังกล่าวออกไปเสียให้พ้นจากความรู้สึกนึกคิดให้ได้

กลับวัดบรมนิวาสในวันนั้น "ท่านได้นั่งภาวนา พิจารณาแก้ไขตัวเองถึงสามวันแต่ก็ไม่ได้ผล" ใบหน้าของหญิงผู้นั้น "ยังคงอยู่ในความรู้สึกนึกคิด จนไม่อาจสลัดให้ออกไปได้"

ในที่สุดเมื่อเห็นว่า "เป็นการยากที่จะแก้ไขได้ด้วยตัวเองแล้ว ท่านจึงได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พระอาจารย์สิงห์ฟัง" เพื่อให้ช่วยแก้ไข

พระอาจารย์สิงห์ "ได้แนะให้ท่านไปพักในพระอุโบสถ พร้อมกับให้พิจารณาทำความเพียรให้หนักขึ้น" พระอาจารย์ฝั้น ได้บำเพ็ญภาวนาอยู่ในพระอุโบสถ "เป็นเวลาถึง ๗ วัน" ก็สามารถรู้ชัดถึงบุพเพสันนิวาสแต่ในปางก่อนว่า

"ผู้หญิงคนนี้กับท่าน เคยเป็นสามีภรรยากันมา จึงทำให้เกิดความรู้สึกดังกล่าวขึ้น" เมื่อตระหนักในเหตุในผล "ท่านก็สามารถตัดขาด" ลืมผู้หญิงคนนั้นไปได้โดยสิ้นเชิง .. "

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร