เรื่องนี้เกิดขึ้น ที่เขตอำเภอป้อมปราบ ในตระกูลพ่อค้าที่มี ความมั่งมีมีพ่อ แม่และลูกชายคนหนึ่งจากการที่ตามใจลูกมา ตั้งแต่เด็กจนเป็นหนุ่ม ลักษณะและอุปนิสัยของลูกชายนั้น
นิสัยขี้โมโห โกรธง่าย เพราะถูกพ่อแม่เลี้ยงมาแบบเอาใจมาก เลยทำให้นิสัยเสียจึงเป็นคนแข็งกร้าว ชอบเอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่ พอพ่อแม่อายุย่างเข้า ๖๐ ปี ก็ได้มอบทรัพย์สมบัติและ กิจการต่างๆ ให้เป็นของลูกโดยให้ลูกเป็นผู้ดูแลทั้งสิ้นเมื่อได้รับมรดกดังกล่าวแล้ว ลูกชายคนนี้ก็ยิ่งมีความหยิ่งจองหองและปากเปราะมาก บางครั้งแม่ของตัวเองจะทานข้าวจะไปธุระ หรือจะไปนอน ตัวเองซึ่งเป็นลูกชาย ไม่เคยที่จะมาดูแลทุกข์สุขแต่อย่างใด
บางครั้งแม่จะขอเงินบางส่วนไปทำบุญ ปล่อยนก ปล่อยสัตว์ ลูกชายก็ตะคอกใส่ โดยไม่คำนึงว่าผู้นั้นเป็นผู้บังเกิดเกล้า ของเขาโดยไม่กลัวบาป และบางครั้งแม่พูดผิด หรือทำของหกหล่น เป็นที่ไม่พอใจลูกก็ด่าว่าโดยไม่มีการให้อภัย เป็นเรื่องที่บาปมากที่สุด จนบ้านใกล้เรือนเคียงรู้สึกมีความหดหู่ใจต่อบุตรชายที่เนรคุณต่อผู้มีพระคุณ
ครั้นต่อมาเมื่อแม่ของตัวเองได้สิ้นบุญลง กิจการต่างๆ ก็เริ่มทรุดลงตาม สำหรับตัวเองก็เสเพลดื่มเหล้า เที่ยวผู้หญิง แล้วก็เล่นการพนัน เพียงไม่เกิน ๕ ปี กิจการต่างๆ ก็ล้มละลาย และภายในครอบครัวก็มีเรื่องแตกแยกกัน สภาพ การเงินก็เลวลงกว่าที่เป็นอยู่ จนตัวเอง คิดมากและสุขภาพไม่แข็งแรงป่วยเป็นสารพัดโรคทำให้ตนเองจากที่เคยขี่รถเบ็นซ์ ก็กลายเป็นต้องมาขี่จักรยาน ๒ ล้อแทน และไปทำงานบริษัท ในหน้าที่เด็กเดินหนังสือไม่ถึง ๒ เดือน ก็ถูกไล่ออก เพราะนิสัยเดิมที่เป็นคนมุทะลุ โกรธง่ายจองหอง จึงเป็นเหตุให้ทำงานไม่ได้ ผลสุดท้ายต้องไปนั่งขอทานตามสะพาน ตามศาลเจ้าต่างๆ
เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ให้เห็นว่า ผู้บังเกิดเกล้าเป็นสิ่งที่เราต้องยกย่องนับถือ และเทอดทูนเหนือสิ่งอื่นใด และต้องไม่เนรคุณลบหลู่ต่อท่านอย่างเด็ดขาด มิฉะนั้นแล้ว กรรมจะตามสนองเหมือนอย่างนี้ และฟ้าดินจะต้องลงโทษอย่างหนัก
|
|
