ปัญหาอย่างหนึ่งของคนฝึกสมาธิ ไม่ได้อยู่ที่ วิธีการฝึก แต่อยู่ที่เวลาที่จะฝึก บางคนก็บอกว่า ตัวเองหาเวลา ที่จะฝึกสมาธิไม่ค่อยได้ ความจริงเรื่องเวลานี้ ไม่มีปัญหาเลย ถ้าเราคิดจะฝึกจริงๆ อย่างนั่งรถนี่ ก็ทำได้เดินไปไหนมาไหน ก็ทำได้ ลืมตา ก็ทำได้ ยืนอยู่ก็ทำได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องนั่งขาขวา ทับขาซ้าย มือขวาวางทับมือซ้ายเสมอไป ในเมื่อ สมาธิทำได้ทุกอิริยาบถเช่นนี้ จะอ้างว่าเวลา ไม่มี คงจะอ้างไม่ได้ เพราะ อยู่ที่ไหนๆ ถ้าจะทำสมาธิ ก็ทำได้ทั้งนั้น แม้แต่ ในเวลาเดิน
อย่างเวลา ที่เราจะทำ สมาธิในเวลาเดินนี่ เราอาจจะกำหนดเวลาทำสมาธิด้วยวิธีนี้ก็ได้คือ
นับช่วง เสาไฟฟ้าโดยให้เราตั้งใจว่า ขณะที่เราเดินจากเสาไฟฟ้าต้นนี้ ไปยังเสาไฟฟ้าอีกต้น
หนึ่ง เราจะนึกถึงแต่ลมหายใจอย่างเดียว หรือ นึกถึงอาการ ก้าวของขา อย่างเดียวก็ได้ โดย
ไม่ไปนึกถึงเรื่องอื่น เมื่อตั้งใจแล้ว ก็จงพยายามทำให้ได้ เหมือนดังที่ตั้งใจ
ถ้าช่วงเสาไฟฟ้าหนึ่งทำได้ โดยที่ใจไม่วอกแวกไปนึกถึงเรื่องอื่น ต่อไปก็ให้เพิ่มการกำหนด
จาก ๑ ช่วงเสาไฟฟ้า ก็เป็น ๒ ช่วงเสาไฟฟ้า และ จาก ๒ ช่วงเสาไฟฟ้า ก็เพิ่มเป็น ๓ ช่วง
เสาไฟฟ้า... ๔ ช่วงเสาไฟฟ้า... ๕ ช่วงเสาไฟฟ้า ไปเรื่อยๆ การทำอย่างนี้ จะเป็นการช่วย
ทรงอารมณ์สมาธิ แม้ในขณะที่เดิน วิธีนี้เหมาะสำหรับผู้ที่ขยันเดิน แทนที่จะเดินโดยปล่อย
จิตใจ ให้คิดเรื่อยเปื่อย ก็ให้เดินไป พร้อมกับ ให้มีสติกำกับใจไปด้วย จะได้เป็นการเดินอย่าง
มีค่า ไม่เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์