นานาสนโภชนํ ปฏิกฺขิปามิ เอกาสนิกฺกงฺคํ สมาทิยามิ
เรางดฉันต่างอาสนะเสีย สมาทานองค์ของผู้ถือนั่งฉันอาสนะเดียวเป็นวัตร
วิธีปฏิบัติ
เมื่อจะนั่งในโรงฉันอย่านั่งที่เถรอาสน์ (ที่นั่งพระเณร) พึงกำหนดอาสนะอันสมควรว่าอาสนะ
จะถึงแก่ตนแล้วจึงนั่ง ถ้าการฉันของเธอค้างอยู่ อาจารย์หรืออุปัชฌาย์มา ลุกขึ้นทำวัตรย่อมควร
อาสนะพึงรักษาหรือการฉันพึงรักษามิให้ธุดงค์ขาด คือเมื่อลุกแล้วไม่ควรนั่งฉันอีกเลย
ประเภทของธุดงค์
๑. ผู้ถืออย่างอุกฤษฏ์ โภชนะจะน้อยหรือมากก็ตามเถิด เมื่อเธอหย่อนมือลงในโภชนะใด ย่อม
ไม่รับอาหารเพิ่มอีก
๒. ผู้ถืออย่างกลาง ย่อมได้เพื่อจะรับโภชนะอื่น ตราบเท่าที่ภัตรในบาตรยังไม่หมด
๓. ผู้ถืออย่างเพลา ย่อมได้เพื่อจะฉันตราบเท่าที่ยังไม่ลุกจากอาสนะ
อานิสงส์
๑. มีอาพาธน้อย
๒. มีโรคน้อย
๓. ร่างกายคล่องแคล่ว
๔. แข็งแรง
๕. อยู่สำราญ
๖. ไม่ต้องอาบัติเพราะอนริติตตสิกขาบทเป็นปัจจัย
๗. บรรเทาตัณหาได้
๘. มีความประพฤติสมควรแก่ธุตธรรม มีความมักน้อยเป็นต้น
