พอพูดถึงเรื่องการกินเนื้อสัตว์ ชาวพุทธหลายท่านบอกว่าไม่บาป เพราะ 2 เหตุหลักๆคือ
1) อ้างว่าไม่เห็น ไม่ได้ยิน ไม่รังเกียจ ซึ่งเป็นการนำมาจากพระสูตร ชีวกสูตร ซึ่งนั่นเป็นพระสูตรที่พระพุทธเจ้าสอนพระซึ่งพระท่านบิณฑบาต เราถวายให้ท่านกินเอง ท่านกินอะไรก็ได้อยู่แล้ว และพระท่านก็ยังสอนว่าฆ่าสัตว์เป็นบาปนะ แต่ก็ยังไปฆ่ามาให้พระท่านเอง ดังนั้นถ้าพระท่าน 1ไม่รู้ 2ไม่เห็น 3ไม่รังเกียจ ก็ไม่บาป ตามที่พระพุทธเจ้าสั่งสอน ผมเห็นด้วยและเข้าใจแต่เมื่อเอามาใช้กับฆราวาสมันไม่น่าถูกต้อง
2) อ้างว่าไม่ครบองค์ประกอบปานาติบาต ซึ่งการทำบาปไม่ใช่แค่ว่าต้องฆ่าจึงบาป แต่แค่เบียดเบียนสัตว์ หรือสนับสนุนก็บาปได้แล้ว
ผมจึงคิดว่าเป็นการเข้าใจผิดมานานมากแล้วที่ว่าการกินเนื้อสัตว์ไม่บาป การกินแบบที่ต้องไปสั่งซื้อเนื้อสัตว์กินนั่นน่ะ อย่างที่ฆราวาสทำกันเป็นปรกติ   

ไหว้สา พระธัมม์ สายบุญ

เจตนา เป็น กัมม์ ดีงามเป็น บุญ ตรงข้ามบุญ เป็น บาปผิดเลวชั่ว

ไม่เจตนา เป็น ประมาท พระว่า เป็นทางสู่ความตาย