ครั้งหนึ่งมีอัญญเดรถีย์เข้าไปด่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อย่างหยาบคาย สาบเสียเทเสีย อย่างที่ผู้ดีเขาไม่พึงกระทำกัน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ทรงนิ่งเฉย อัญญเดรถีย์ก็ว่า หมดท่าเถียงแล้วสิท่า พระพุทธเจ้าก็ทรงตรัสว่า ในเมื่อเธอด่าเราก็ได้ชื่อว่าเลวแล้ว แต่ถ้าเราด่ากลับ ก็ได้ชื่อว่าเรานั้นเลวกว่า แล้วเราจะไปด่ากลับทำไม อัญญเดรถีย์ก็ว่าพระพุทธเจ้า ว่าแค่นี้ก็โกรธแล้ว พระพุทธเจ้าก็ทรงตรัสตอบว่าผู้ที่โกรธก็ได้ชื่อว่าชั่วแล้ว แต่ผู้ที่โกรธตอบนั้นย่อมชั่วกว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้ารู้ทันต้นเหตุ เหตุเกิด เหตุดับ คุณ โทษ และทางออกได้แล้ว เป็นผู้สงบเย็น จึงได้ไม่สะทกสะท้านหวั่นไหวอะไรต่อสรรเสริญและนินทาฉะนั้น เปรียบเสมือนเอาขนมมาเลี้ยงแขก แล้วแขกเขาไม่กิน ขนมนั้นก็ต้องกลับไปเป็นของเจ้าของดังเดิม ผู้ผลิตรายการร้ายนั้น รายการร้ายนั้นก็จะกลับไปตอบแทนอีกหลายล้านเท่า ผู้ผลิตรายการดี รายการดีนั้น ก็จะกลับไปตอบแทนอีกหลายล้านเท่า เป็นวงกลมของเหตุและปัจจัยที่พิสูจน์ได้ในปัจจุบันแห่งผู้ที่รู้ทันจะคิดหนอๆ เท่านั้น แต่จะไม่รู้สำหรับผู้ที่ยึดถือเป็นทาสแห่งชอบ ชัง เฉย จึงโง่ได้ทุกเรื่อง ปัญหาที่หลุดอยู่ก็กลับเข้าไปติด แค่รู้ทันจะคิดหนอๆ ก็พ้นปัญหาได้ทุกเรื่อง รู้ทันเกิด รู้ทันดับ รู้ทันหลับ รู้ทันตื่น รู้ทันตาย จะตายหนอๆ
จากสายสืบนิสัยศาสตร์