มีความรักแล้วคิดว่าจะมีความสุขที่ไหนได้ยิ่งทำให้ทุกข์ทรมานยิ่งกว่าอยู่ในนรก
ใครมีวิธีช่วยบอกทีนะ โลกนี้ช่างไม่น่าอยู่เสียจริง

ใจเย็นๆ ครับ...
หายใจลึก ๆ...
ทุกชีวิต ล้วนมีปัญหา...
คุณก็มีปัญหา
ผมก็มีปัญหา
ใครๆเขาก็มีปัญหากันทั้งนั้น
หากแต่...อยู่ที่ว่าใครจะมีปัญญาสามารถแก้ไขปัญหานั้นให้ลุล่วง คลี่คลายไปได้ มากน้อยกว่ากัน
เมื่อคนที่คุณรัก ไม่รักคุณ..คุณจะหนีปัญหาด้วยการคิดสั้นกระนั้นหรือ ?
แล้วคนที่เขารักคุณล่ะ....... พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ มิตรสหายอีกมากมาย มิต้องคิดสั้นอย่างที่คุณคิดหรอกหรือ ?
....ทำไมล่ะ ??
ก็เพราะคุณไม่รักพวกเขาแล้ว...คุณจึงหนีพวกเขาไป
คุณครับ...ชีวิตมันไม่ใช่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ที่เพียงแค่เติมน้ำร้อนก็เป็นอันใช้ได้หรอกนะครับ
คุณครับ...ลองเปิดใจกับตัวเอง...ถามตัวเองดูเถิดว่า...ความรักที่คุณว่านั้น เป็นความรักแบบไหน...รักเทิดทูนบูชา...รักด้วยเมตตา...หรือรักใคร่ด้วยอำนาจตัณหา
ถ้าเป็นอย่างสุดท้าย ผมแนะนำว่า นั่นไม่ใช่รักแท้ ขอให้คุณเปลี่ยนทัศนคติในความรักเสียใหม่
คุณครับ...ถ้าตอนนี้คุณคิดว่าโลกนี้ไม่น่าอยู่เสียจริง ก็ไม่เป็นไร...
ลองเข้ามาอยู่ในพระรัตนตรัยดูสิครับ...เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น...


รักด้วยเมตตา
ตั้งสติ...มีปัญญา
ตั้งสติ...มีปัญญา
ตั้งสติ...มีปัญญา


หากนับถือศาสนาพุทธ ต้องลงมือปฏิบัติตาม
หลักธรรมคำสอนมีเยอะเลยครับ ถ้ามัวนั่งขออ้อนวอนให้มีอะไรมาช่วย แต่ไม่ยอมลงมือทำ ความสำเร็จก็ยังอยู่ ห่างไกล


ตายด้วยการทำร้าย ทำลายตัวเอง ก็เป็น ปาณาติบาท คือฆ่าสิ่งมีชีวิต เป็นบาปแรง
เมื่อมีโอกาสได้เกิดมาเป็นมนุษย์อีก ก็จะเกิดมาเพื่อทำร้าย เพื่อฆ่าทำลายตัวเองอีกหลายร้อยชาติ(หลังจากได้ตกขุมนรกอเวจีหลายร้อยชาติแล้ว) ตรองดูเถิด

อย่าคิดว่านรกมันเจ็บปวดอย่างที่รู้สึกในขณะนี้หรอกนะ
แต่มันทรมาน น่าเวทนา ร้อนทุรนทุรายยิ่งกว่าที่นึกคิดหลายร้อยเท่าพันทวี

การผิดหวัง เมื่อปรารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้น แล้วทำร้าย ฆ่าตัวเอง เป็นโทสะ(โกรธ)
เพราะ ขัดใจ เพราะไม่ถูกใจ เพราะไม่สนองตัณหาความต้องการของตน กับสิ่ง
ที่มากระทบ กับสิ่งที่ปรากฎ กับสิ่งที่เกิดต่อตัวเรา นี้ล้วนเป็นโทสะ ฆ่าตัวเอง
ก็ไม่อาจฆ่าโทสะ ฆ่าความหลง(อวิชชา)ได้ จึงต้องเวียนตาย เวียนเกิดในอบาย
(นรก สัตว์เดรัจฉาร อสุรกาย)ไม่รู้กี่ภพชาติ

การได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้น เป็นสิ่งประเสริฐอย่างหนึ่งของสัตว์
มองดูสุนัข แมว ลิง ข่าง มันไม่มีอัตภาพ(ร่างกาย)ที่จะมีคุณสมบัติในการเจริญ
บุญทาน ศีล ภาวนา ปัญญาอย่างมนุษย์เลย อยากเป็นอย่างมันไหม?

โอกาสได้เกิดมาเป็นมนุษย์อย่าได้เสียไปเพราะความคิดชั่วแล่นกับความไม่สม
อารมณ์รัก-อารมณ์ใคร่ ความรู้สึกนึกคิดผิดหวังเพียงชั่วระยะเวลาหนึ่ง...มันเขลาจน
น่าจะไปเกิดเป็นสุนัข แมว ลิง ข่าง ฯลฯ เสียมากกว่าไหม??????ตรองดู

อย่าฝากชีวิต วิญญาณอันมีค่าของความเป็นมนุษย์กับใครเลย ..เขลาเกินไปนะ
หากรู้ว่า กว่าจะได้เกิดมามีอัตภาพเป็นมนุษย์ครบสามสิบสองในขณะนี้แล้วนั้น
จะรู้ว่า มันยากเป็นที่สุด ยากมากๆ ยากจนน่าตกใจ..เสียดายโอกาสนี้เถิด

ขอบุญรักษานะ







คุณความเห็นที่ 5 อย่าได้ซ้ำเติมเขาเลยคับ

ก็อย่างที่คุณเข้าใจนั่นแหละคับ นึกว่ารักแล้วจะเป็นสุขที่ไหนได้กลับทุกข์เข้าไปใหญ่

ผมเองก็ไม่สามารถพูดอะไรให้คุณเข้าใจได้มากหรอกคับ คุณต้องเข้าใจเอง ต้องเรียนรู้มัน เมื่อเห็นความจริงแล้วก็จงเข้าใจอย่างที่เป็นความจริง

ความตายไม่ใช่ทางออกหรอกคับ อยู่ต่อไปเถอะ เรียนรู้มัน เอาชนะมันให้ได้

ผมขอเป็นกำลังใจให้ก็แล้วกันนะครับ เข้มแข็งไว้เถิด


มีความรักแล้วคิดว่าจะมีความสุขที่ไหนได้ยิ่งทำให้ทุกข์ทรมานยิ่งกว่าอยู่ในนรก

^
^
แต่ถ้าคุณฆ่าตัวตายคุณต้องเจอนรกของจริงแน่ๆ ค่ะ
ปัจจุบันช่วงเวลาที่มีทุข์มากมายกำลังดำเนินอยู่... คนเราต้องประสบความทุข์ด้วยกันทั้งนั้นค่ะ อาจแตกต่างเรื่องราวกันไป ไม่มีใครทุกข์น้อยไปกว่าใครเลยค่ะ
แต่ทุกสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไปค่ะ ความทุข์ และความสุขก็เช่นกันค่ะ
ขอให้คุณอดทนต่อความทุกข์ต่างๆ ที่ผ่านเข้ามานะค่ะ
เมื่อเวลาผ่านไปมันต้องดีขึ้นแน่นอนค่ะ


สวัสดีครับ คุณ nnn...

อันที่จริงแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เรายึดเราติดกันอยู่ในโลกนี้ ล้วนเป็นสิ่งที่ให้ความทุกข์กับเราทั้งสิ้น เพราะยังไม่มีความรู้ หรือยังไม่มีปัญญามองเห็นความจริงของสภาวธรรมทั้งหลายได้ เพราะโมหะยังครอบงำใจอยู่ จนมองไม่เห็นความเป็น "อนิจจัง" มีบทความมาฝากครับ...

"ความรัก ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของอารมณ์ความรู้สึกเท่านั้น แต่ยังประกอบด้วยผู้มีความรักและสิ่งหรือบุคคลที่ถูกรัก เราไม่สามารถรักโดยไม่มีสิ่งที่ถูกรักได้ ปัญหาที่หมุนเวียนอยู่ในตัวเราคือ ไม่ใช่ว่าเรารักอะไร แต่เรารักสิ่งต่าง ๆ นั้นอย่างไร เราแสดงออกซึ่งความรักนั้นอย่างไร ความรัก...เป็นสิ่งสวยงาม ก่อเกิดพลังชีวิตที่สร้างความอบอุ่นในจิตใจ และเป็นแรงบันดาลใจสร้างสรรค์สิ่งต่าง ๆ หรือเท่า ๆ กับที่ก่อเกิดพลังทำลาย ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธและเกลียดด้วยเงื่อนไขปัจจัยอะไร ด้านหนึ่งของความรักสัมพันธ์ใกล้ชิดกับความหลง ความต้องการเพื่อเสพ เพื่อยึด ครอบครองสิ่งที่ถูกรัก ด้วยสัญชาตญาณพื้นฐานของทุกคนคือ ความต้องการสืบทอดเผ่าพันธุ์ สืบทอดและสนอง ปรนเปรอตัวตน มิติของความรักเช่นนี้ จึงเจือปนด้วยความรู้สึกสุข ทุกข์ ผสมผสานกันไป รวมถึงความขาดพร่องที่ต้องอาศัยการสนองตอบ การหาสิ่งภายนอกมาเติมเต็ม ซึ่งต้องพัวพันกับความผิดหวัง สมหวัง แต่ถึงที่สุดก็คือ ความรักเช่นนี้ไม่เคยเต็มอิ่ม.........แต่ในอีกมิติหนึ่งของความรัก คือ ความรู้สึกอ่อนโยนถึงความเมตตา กรุณา อันเป็นความปรารถนาดีต่อสรรพชีวิต มิติความรักอันเป็นความกรุณานี้มีความมั่นคง เต็มอิ่มสมบูรณ์ในตัว ไม่ต้องการและไม่เรียกร้องสิ่งใด มีแต่ความปรารถนาให้เกิดสันติสุข เพราะทั้งอากาศ ผืนดิน ท้องฟ้า มิตรหรือศัตรู ต่างล้วนเป็นส่วนหนึ่งในตัวเรา เท่า ๆ กับที่ตัวเราเป็นส่วนหนึ่งของสรรพสิ่ง เพราะต่างล้วนผสมผสาน เชื่อมโยง ซึ่งกันและกัน เช่นเดียวกับเมื่อแขนข้างขวาของเราเจ็บปวด แขนซ้ายก็จะช่วยประคับประคอง ไม่มีการแบ่งแยกใด ๆ ชั่วขณะของความรักเช่นนี้ เกิดขึ้นในจิตใจของเราทุกคนได้ เพียงแค่เราได้สังเกตเห็นและมีสติ นิ่งเพื่อสัมผัสมิติความรักนี้บ้างหรือไม่ เพราะโดยส่วนใหญ่เรามักคุ้นชินกับความรักที่เจือปนด้วยความหลง ความยึดติด ด้วยตัวตนที่เรียกร้อง ตัวตนที่ต้องการสิ่งสนองตอบ ตราบที่เราเป็นปุถุชน แต่ละชั่วขณะของชีวิตเราต้องเผชิญกับการเลือก ซึ่งหมายถึง การทุ่มเทพลังชีวิตเพื่อความรัก ความมั่งคั่ง หรือความสำเร็จ เราเลือกอะไร เลือกอย่างไร ขึ้นอยู่กับความเป็นตัวตนของเรา โง่เขลา เฉลียวฉลาด หลอกลวง ซื่อสัตย์ ฯลฯ ภารกิจเพื่อศึกษา เรียนรู้ตัวตนเพื่อเท่าทัน เพื่อละวางตัวตนที่โง่เขลา เพื่อบ่มเพาะตัวตนที่เจริญพร้อมด้วยคุณธรรม เพื่อเข้าถึงความรักที่เป็นความกรุณา รอคอยทุกท่าน การเลือกนี้เราเท่านั้นที่เป็นผู้ตัดสินใจเลือก มันเป็นภารกิจของท่านเอง

(จาก "อีกมิติของความรัก" ยโสธไรภิกขุ)


ขอเพียงชีวิตมีความหวังและกำลังใจที่จะต่อสู้กับปัญหา อุปสรรค ความทุกข์ทั้งหลาย ชีวิตที่ดูเลวร้ายก็อาจจะกลายเป็นดีไปในที่สุด การมีชีวิตอยู่ย่อมดีกว่าการตายแน่นอน มีกลอนของคุณเอื้อมพันธุ์ คุ้มหล้า มาฝากครับ ขอเป็นกำลังใจ

" ล้มเพียงหน ก่นนอนทุกข์ สนุกไฉน
ลุกขึ้นใหม่ สู้อีกที ไม่ดีหรือ
จะตายร้าย ตายดี ฝากฝีมือ
มัวครางฮือ อายเขา เราก็คน "

เจริญในธรรมครับ


To....nnn

จากความผิดหวังในความรักของตนเอง คนเราเมื่อรัก แล้วไม่สมดังใจหวัง
จากรักแรก ในขณะนั้นดิฉันเองทุกข์มาก ไม่รู้ว่าทุกข์ของคุณคือ ผิดหวัง รักไม่สมหวัง หรือคนรักไม่เป็นอย่างที่คาดหวัง ขอเอามาผสมปนกันให้ฟังนะคะ

เมื่อดิฉันผิดหวังในครั้งแรกที่รัก อาการของจิตใจฝากรอยอาฆาตแค้นไว้ จิตผูกพยาบาท โดยบอกว่า เมื่อฉันไม่สมรัก ขอให้พวกเธอก็อย่าได้มีความสุข เธอคนที่ฉันหวังในความรัก มอบความทุกข์มาให้ ก็ขอให้เธอพบแต่ความไม่สมปรารถนา อยู่กับใครก็ไม่มีความสุข จนต้องถวิลหาคนที่เธอทำให้ทุกข์คนนี้อยู่ร่ำไป

ต่อมา รับรู้ว่าเขาก็ไม่มีความสุขจริง ๆ หรือว่าเรารับรู้ในความเคลื่อนไหวของเขาทำให้เรารู้ว่า เขาไม่มีความสุขเลยที่ได้ทำให้เราเป็นทุกข์ จนกระทั่งเขาประสบอุบัติเหตุเกือบจะไม่เหลือชีวิตอยู่มาได้

เมื่อเรารักเขา เราก็ต้องรู้จักให้อภัย ในที่นี้คือ รักแล้วเมตตาต่อกัน เหตุที่เขาทำให้เราทุกข์ เพราะไม่ใช่ผิดที่เขาคนเดียว ผิดที่เราไปยึดติดในตัวเขาด้วยนั่นเอง

ในทุกวันนี้ เมื่อเราเป็นคนดี จิตเรามีแต่ให้ คือให้อภัย ให้ความสบายใจ ให้กำลังใจ ต่อคนอื่นที่มีปัญหา ที่มีความทุกข์ แล้วรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่ ภาคภูมิใจที่เป็นเราในเวลานี้

คือเราเป็นอิสระ เป็นตัวของตัวเอง ไม่มีใครมากำหนดชี้ว่าเราจะต้องเป็นให้ได้ดั่งใจใคร หรือต้องทำอะไรเพื่อเขาคนเดียว ถูกครอบงำชีวิตและจิตใจ แบบนี้แล้ว เราจะมีเวลาได้ทำความดีต่อคนอื่น ๆ หรือสิ่งอื่น ๆ ในสังคมอีกมากมายได้อย่างไรกันละคะ

ถ้าเราเลือกที่จะอยู่กับใครคนหนึ่ง ที่รักตัวเอง เห็นแก่ประโยชน์ของตัวเองแต่ฝ่ายเดียว (เห็นแก่ตัว) แล้วจะให้เราเป็นเช่นเดียวกับเขา คุณจะเลือกเขาคนนั้นไหม ผิดกันกับตัวเราที่เป็นคนใจกว้าง มีจิตเผื่อแผ่ต่อคนอื่น ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ไม่ด้วยกำลังทรัพย์ก็กำลังปัญญา หรือแรงกายแรงใจ ที่พอจะมีเผื่อแผ่ต่อคนรอบข้างอยู่เสมอ แล้วคุณจะยอมเอาตัวเองไปผูกติดอยู่กับคนที่ทำให้เราไม่ได้สร้างบารมี หรือคุณงามความดีใด ๆ อย่างนั้นหรือ

ถึงเราจะผิดหวัง ถึงเขาไม่ให้เกียรติเรา ถึงเขาไม่เห็นคุณค่าของเรา อย่าได้น้อยเนื้อต่ำใจ และอย่าไปโกรธเคืองเขาเลยค่ะที่เขามองไม่เห็นคุณค่าของเรา เป็นคนดี ถึงจะปิดทองหลังพระ เราก็มีความสุขในแบบของเรา แบบของผู้ที่เสียสละ ปล่อยวางจิตใจ ไม่ผูกพยาบาท คิดเสียว่าเราจะชดใช้กรรมให้กับเขาให้ถึงที่สุด ถ้าหากเขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเรา หรือแม้ว่าเขาก่อกรรมขึ้นมาใหม่กับเรา ให้อโหสิกรรมเสียเถิดนะคะ เราจะได้ไม่ต้องเวียนวนมาพบกับความทุกข์เช่นนี้อีก ให้มันมอดไหม้ไปในคราวนี้ก็พอแล้ว

มองไปให้ไกล มองโลกให้กว้าง ว่าคนอื่นเขาก็พบปัญหากันอีกมากมายเขายังอดทนแก้ไขและมีชีวิตอยู่กันมาได้ ผ่านพ้นวันทุกข์เศร้านี้ไปแล้ว คุณมองย้อนกลับมาแล้วจะเห็นเป็นเรื่องธรรมดาเท่านั้นเอง คิดเสียว่าเป็นบททดสอบของชีวิตในเสี้ยวหนึ่งเท่านั้น ผ่านจุดนี้ไปได้ จิตคุณจะเป็นอีกระดับหนึ่ง ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านวิกฤตินี้ไปให้ได้นะคะ


ความรักที่คิดว่าจะมีความสุข???
รัก แบบ ไหน
รัก แบบ ที่ ต้องการให้ได้ ความสุข ที่มาจาก การ ไป รัก เขา
รัก แบบ ที่ ต้องการเห็นเขา มีความสุข
หาก รัก ที่อยากให้เขา มีสุข ก็ คงไม่ต้องทุกข์ อะไร
เพราะหาก ความสุขเกิดกับเขา เราก็ต้องสุขด้วย (ใช่ไหม?
แต่หาก อยากสุข ที่ต้องการ ให้ เขา มารัก แล้ว
ก็ ต้อง ไม่ แคล้ว ไป จาก ความทุกข์
-ที่ใด มีรัก ที่นั่น มีทุกข์- พุทธพจน์
จะ ถึง ขนาด เหมือน ตกนรก หรือไม่
ไม่มีใครบอก แทนได้
เวลา พอจะ เยียวยา ได้บ้าง
แต่ว่า หัวใจนี่ซิ ทรมานนัก
ถึงแม้นว่า
" ความสูญเสียเป็นส่วนหนึ่งของวัฏจักร
ไม่มีอะไรอยู่กับเราตลอดไป
ไม่มีอะไรจากเราไปตลอดกาล
เมื่อคลี่เวลาออกเป็นเส้นตรง
และสามารถเห็นได้จริง
ทั้งอดีต ปัจจุบัน อนาคตพร้อมกัน
เราก็คงเห็นตัวเองได้ของรัก
แล้วเสียของรัก
หัวเราะแล้วร้องไห้
พบแล้วพลัดพราก
ย้อนเวียนกลับไปกลับมา
สลับกันเป็นสายโซ่ "
(ของดังตฤณ)
'น้ำไหล อายุขัยก็ไหลล่วง
ใบไม้ร่วง ชีพก็ร้าง อย่างความฝัน
ฆ่าชีวา คือพร่า ค่าคืนวัน
จะกำนัล โลกนี้ มีอันใด'

ฆ่า อะไร ทำไม อย่างไร
ฆ่าชีพ คือคุณค่าของคน
ทำไม ต้องเอาตัวเราไป
ผูก ติด กับ ใคร ไม่รู้
รู้ไหมว่า ถ้าไม่มีเรา
จะ จะ ยัง เห็น เขา เสีย ใจ
หรือว่า หัวเราะ นะ
อย่างไร เสีย ขอบอก
" ไม่มีอะไร /ใคร /สิ่งใด
ที่จะ สามารถ ครอบครอง
เป็นเจ้าของ ได้ แท้ จริง
ทุก สิ่ง มัน เป็น เช่น นั้น "

ถึงทุกข์โศก โลกภัย ในมนุษย์ จะสิ้นสุด จบลง ที่ตรงไหน
อันกงเกวียน กำเกวียน เวียนระไว ขอหักใจ เสียเถิดเจ้า เยาวมาลย์

ร้องไห้เสียเถิดนะเจ้า
แล้ว เรา จะ รัก ตัวเอง
กว่า เมื่อ วาน...
นะ น้อง..เอ้ย
พ.KasP





คำชี้แนะของคุณ kasp ตรงใจที่สุดเลยค่ะ

เพราะกำลังคิดอยู่ตรงจุดที่ว่า


ขณะนี้รายล้อมไปด้วยคนรักตั้งหลายคน


เนื่องจากการที่เราเป็นมิตรที่ดีต่อพวกเขา


ยังคิดถึงวันที่เราจากลากันไป(สูญชีวิตแล้ว)


ยังจะได้เห็นพวกเขาเหล่านั้นได้จากที่ไหนอีก


คิด(ยังติด) อยู่กับอารมณ์ไม่อยากจากโลกนี้ไป


เพราะเวลาทำความดีมีมากมาย และเวลาที่มีคนรักเหล่านั้นมีไม่เหือดหาย


จะตัดใจจากพวกเขา ก็ต้องสันโดษ ปลีกวิเวกแต่เพียงลำพัง คงจะพอทำได้ แต่ยังไม่อยากทำเลยในตอนนี้


เป็นทุกข์ค่ะ กับการที่เอาตัวเราไปผูกติดกับคนรอบข้าง (ยึดติดความผูกพัน)


พอจะรู้วิธีสลัดออกแบบเด็ดขาด แต่ยังไม่อยากกระทำในเวลานี้


ช่วยชี้แนะวิธีปฏิบัติแบบละมุนละม่อมได้ไหมคะ ไม่หักดิบน่ะค่ะ


คุณ nnn...คะ
คนทุกคนเกิดมาย่อมมีความผิดหวัง ไม่มีใครที่ไม่รู้จักความว่า "ผิดหวัง"
ตอนนี้คุณกำลังทุกข์ ....ฉันก็กำลังทุกข์....และอีกหลายๆคนก็กำลังทุกข์เช่นกัน
เพียงแต่เราอาจจะทุกข์ในเรื่องที่แตกต่างกันออกไป

คุณลองเอาธรรมะไปไว้ในใจของคุณ
ลองปลดปล่อย ปล่อยวางเรื่องที่ทำให้คุณทุกข์ใจต่าง

***ธรรมะสอนให้เรายอมรับความจริง ความสุขมิได้อยู่ที่ความรักเพียงอย่างเดียวและไม่ได้อยู่ที่สิ่งที่เราได้มาทั้งชีวิต เช่น ชื่อเสียง เงินทอง คนรัก(แฟน) หรือสิ่งใดก็ตาม
แต่ความสุข คือการที่จิตของเราอยู่บนความสงบ

-------------หากคุณทกข์ใจ ท้อแท้ ผิดหวัง-------------
จงจำไว้ว่าธรรมะจะอยู่ในใจและเคียงข้างคุณเสมอค่ะ


MSN: Picky_Dior@hotmail.com


ความรักคือความทุกข์
พระพุทธเจ้าท่านตรัสใว้ว่า ที่ใดมีรักที่นั้นมีทุกข์ แต่นิยามของความรักนั้น
สอนว่ารักคือการให้ ให้คนที่เรารักมีความสูขถึงแม้ว่าเราจะเจ็บและทุกข์
รักแท้คือการเสียสละแต่ถ้าเราเรียกร้องต้องการ การตอบแทนจากความรัก
เมื่อนั้นความรักก็คือความเห็นแก่ตัวที่จะต้องได้ ต้องครอบครอง ต้องสมหวัง
ถ้าการที่เรารักใครแล้วแค่ขอให้ได้รู้ว่าคนที่เรารักมีความสูขแล้วเราสูขถ้าทุกข์
เราทุกข์ด้วยนั้นแหละรัก แต่ในทางธรรมความรักคือความรู้สึกที่จิตปรุงแต่ง
ทั้งที่ความรักเป็นเพียงความคิดแบบหนึ่งที่ก่อให้เกิดสัญญาเกิดภพเกิดชาติ
แต่นั้นแหละความรักทำให้ตาบอดมองไม่เห็นธรรมไม่เห็นศีลไม่เห็นความถูกต้อง
และโง่ที่คิดทำร้ายผู้อื่นและตัวเอง อย่ารักผู้อื่นจนลืมรักตัวเราเองนะครับจะบอกให้
อ้ออย่าลืมว่าเรายังมีพ่อแม่พี่น้องที่ยังรักเราอยู่นะครับ


นั่นนะสิ !
พ่อแม่ รักเรามาก รักขนาดสามารถตายแทน เรา ได้
ท่านจะทุกข์ สักขนาดไหนนะ
หากลูกรัก ตายจากไป เพราะไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ มันที่ไม่รัก
ความรัก คือ ความเห่อ เหมือนเด็กอยากได้ของเล่น เมื่อไม่ได้ก็นอนชักดิ้นชักงอ
แต่หากได้ ก็เห่อเล่นสักพัก แล้วก็ทิ้งหรืออยากได้ของใหม่ เหมือนกันทั้งผู้หญิงผู้ชาย
คุณอยากได้เขา ก็เหมือนกับ คุณอยากได้หมาพันธุ์แปลกๆ จะได้จูงออกไปโชว์ใครๆ ให้เขาอิจฉาเล่น เท่านั้นแหละ หากไม่ได้ ก็หาใหม่ก็สิ้นเรื่อง
ถึงคุณตาย ก็ไม่ได้ทำให้คุณได้เขามาเลย มีแต่สูญเสียเขาไปอยู่ดี
เราตาย ทำให้ศัตรูของเราดีใจ เสียด้ยซ้ำ
แต่ทำให้เพื่อน มิตร พ่อแม่ ญาติพี่น้อง ที่รักเรา ต้องเสียใจ


อืม......
เค้าว่ากันว่า เกี่ยวกับความรัก
ผู้หญิง จะเริ่มนับจาก 0 ถึง 100
ผู้ชาย จะเริ่มนับจาก 100 ถึง 0
จริงไหมหนอ?
แต่จะทำอย่างไรล่ะ ? ให้ความรักของทั้งคู่อยู่ที่ 100 เสมอ ^_^
------------------------
เคยลองพูดคุยกันบ้างหรือเปล่าครับ?
ความทุกข์ที่คุณว่านั้นคืออะไร
ลองพูดคุยกันในสิ่งที่คุณเป็นทุกข์ดูแล้วช่วยกันหาวิธีแก้ไข
ทุกข์เกิดขึ้นที่ไหนก็ ก็ต้องดับที่นั้น
"ความตาย" ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา ไม่ใช่วิธีดับทุกข์ของคุณ

ปล.ลองหันหน้าเข้าหากันนะ พูดคุยกันดีดี(อย่าทะเลาะกันล่ะ)






แถมให้ครับ หนทางแห่งการดับทุกข์

มรรค คือ หนทางถึงความดับทุกข์ เป็นส่วนหนึ่งของอริยสัจ า ประกอบด้วยหนทาง 8 ประการด้วยกัน เรียกว่า “มรรคมีองค์แปด” หรือ “มรรคแปด” (อัฏฐังคิกมรรค) โดยมีรายละเอียดดังนี้

1. สัมมาทิฏฐิ คือ ปัญญาเห็นชอบ
2. สัมมาสังกัปปะ คือ ดำริชอบ
3. สัมมาวาจา คือ เจรจาชอบ
4. สัมมากัมมันตะ คือ ทำการงานชอบ
5. สัมมาอาชีวะ คือ เลี้ยงชีพชอบ
6. สัมมาวายามะ คือ เพียรชอบ
7. สัมมาสติ คือ ระลึกชอบ
8. สัมมาสมาธิ คือ ตั้งใจชอบ



รักตัวเองแล้วรึยังคะ ?




รักเป็นความรู้สึกดีๆ อย่าให้รักต้องทำร้ายเราสินะคะ



อยากตายช่วยบอกวิธีให้หลุดพ้นจากความทุกข์

--------------------------------------------------------------------------------



มีความรักแล้วคิดว่าจะมีความสุขที่ไหนได้ยิ่งทำให้ทุกข์ทรมานยิ่งกว่าอยู่ในนรก
ใครมีวิธีช่วยบอกทีนะ โลกนี้ช่างไม่น่าอยู่เสียจริง


โดย : nnn [117.47.86.21] 31 ก.ค. 2551 00:35 น.

สวัสดีกัลยาณมิตรทุกๆท่าน

เรียนท่านเจ้าของกระทู้ ไม่ต้องไปอยากตายหรอก
ความตายน่ะ ไม่ช้า ก็เร็ว
ความตายก็ต้องมาเยือนทุกๆชีวิตอยู่แล้ว
รัก โลภ โกรธ หลง มันเป็นกองทุกข์ที่เที่ยงแท้แน่นอน
เมื่อคิดว่าโลกนี้ไม่น่าอยู่ ก็อย่าไปอยู่มันเลย
ออกจากโลกเสีย คือ โลกียะ เข้าสู่โลกุตระ ปฏิบัติธรรม ละสิ่งที่เป็นอกุศลธรรม
สิ่งใดที่ทำให้เกิดทุกข์ก็ตัดมันออกไปเสีย
ปฏิบัติแต่กุศลธรรมซิ สุข ทุกข์ มันอยู่ที่ตัวเราทำทั้งสิ้น
ไปยึดมั่นถือมั่นมันไว้ทำไมล่ะท่าน
ความรักรูปร่างมันเป็นอย่างไรหรือ ?
ท่านเคยเห็นไหม? ไม่คิดมันก็ไม่ทุกข์ก็แค่นั้นแหล่ะ
ตั้งสติให้ดีๆ ระลึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
ตั้งสมาทานศีล ประพฤติพรหมจรรย์
ตั้งจิตให้อยู่ในกุศลธรรม ไม่สร้างสิ่งที่เป็นอกุศล
ไม่ว่าจะเป็น ใจก็ดี กายก็ดี วาจาก็ดี
ปฏิบัติตนให้ได้ก่อน ให้บริสุทธิ์ทั้งกาย วาจา ใจ
โดยเฉพาะกัลยาณมิตรท่านที่แนะนำมรรคองค์ 8 เนี่ย
ท่านควรนำไปศึกษาให้ดีๆ ขอให้ท่านมีดวงตาที่เห็นธรรมน๊ะ จะได้ไม่ทุกข์ต่อไป

ลองระลึกถึงเหตุผลว่าทำไมท่านถึงรักคนๆนี้
แล้วทำไมท่านต้องทุกข์กับคนๆนี้เพราะความรักเขาล่ะ ?
มองหาเหตุซิ เขาดีสมควรให้ท่านรักไหม?
ถ้าเขาดีท่านก็คงไม่ทุกข์อย่างนี้ใช่ไหม?

เจริญในธรรมทุกๆท่าน



มีเวปธรรมะมานำเสนอครับ ฟังแล้วรู้สึกดีอ่ะเลยเอามาฝาก
www.FM9525radio.org ลองฟังกันน่ะครับเพื่อจะติดใจ


พอจะมีเวลาสัก 5-10 นาทีไหม คลายจากมือที่กำแน่นสนิทนั้น ตั้งใจพนมมือแล้วกราบลงไปที่เท้าของพ่อกับแม่ โอบกอดท่านทั้งสองให้นานเท่าที่จะนานได้ บอกให้ท่านได้รู้ ว่าคุณรักท่านมากแค่ไหน ไออุ่นจากอ้อมกอดของท่าน มือที่ลูบสัมผัสไปมาบนศรีษะของคุณ แตะเบาๆที่ไหล่ของคุณ และรอยยิ้มที่ทำให้คุณซาบซ่านไปถึงหัวใจ นั่นคือ รักแท้และยาวิเศษณ์ ที่คุณจะหาจากที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว สิ่งนี้ต่างหากนะที่คุณควรจะเก็บรักษาไว้ให้ดี เพราะมันจะอยู่แทนที่ความเจ็บปวดในใจคุณได้ โดยไม่ทำร้ายคุณ สักนิดเดียว


ความรักไม่ใช่ที่สุดของชีวิตไม่มีอะไรเป็นที่สุดของชีวิตเพราะปัญหามีไม่จบก็เพราะเรามีกิเลส มองโลกให้กว้างๆ


เคยคิดและรู้สึกแบบคุณ ขอให้ทนให้ได้เวลาจะช่วยคุณเอง ขอให้เวลามันผ่านไปอีกสักนิด อดทนนะครับ ลองถามใจตัวเองดูว่ารักคนอื่นเพื่อสนองตนเองหรือเพื่อใคร ใครเป็นคนบงการให้คุณเลือกรักเขา ค่อยๆคิดได้คำตอบแล้วเดี๋ยวความสุขจะตามมาเอง


คุณ nnn
....เป็นกำลังใจให้นะคะ กับปัญหาที่คุณแก้ไม่ได้คิดไม่ตก.......
ตอนนี้คุณคงสับสบ และลงโทษตัวเอง คุณอาจมีคำถามมากมาย 108ประการที่ถามตัวเองอยู่ตอนนี้ คุณคงวนเวียนคำถามเดิมครั้งแล้วครั้งเล่าว่าทำไม.....ทำไม....แล้วก็ทำไม แต่สิ่งหนึ่งที่คุณยังไม่ได้ทำเลยคือ
.......................การรักตัวเอง ถ้าคุณทำได้คุณจะเห็นเลยว่าคุณจะมามัวนั่งเศร้ากับใครไม่รู้ที่ไม่เคยรักเรา เสียใจให้ใครไม่รู้ที่ไม่เคยเห็นความดีของเรา ร้องไห้ให้ใครไม่รู้ที่ไม่เคยคิดหวนกลับมาหาเรา ทนทุกข์ให้ใครไม่รู้ที่ไม่เคยเหลียวแลเรา คุณจะให้คำตอบกับตัวเองได้ว่า ....ทำไมจะต้องอยากตายเพื่อใครก็ไม่รู้ที่ไม่เคยมาป้อนข้าว โอบกอด ดูแล ห่วงใย ใส่ใจ หรือแม้แต่ซักเสื้อผ้าให้......
ลองถามตัวเองก่อนนะคะว่าถ้าตายไปแล้วคนที่ร้องไห้เสียใจเป็นใคร.....เป็นเขาหรือก็เปล่า
ถ้าตายไปแล้วคนที่จะคร่ำครวญเป็นทุกข์ทรมานเป็นใคร.......จะใช่คนที่เราอยากตายให้เขาดูเพื่อพิสูจน์รักแท้หรือก็คงเปล่าอีกนั่นแหละ

......................ถามใจตัวเองได้แล้วคำตอบอยู่ที่คุณ ทุกคนที่ให้กำลังใจคุณไม่ทราบถึงปัญหาโดยแท้จริง คุณเท่านั้นต้องเป็นกำลังใจให้ตัวเอง รักตัวเองมากๆนะคะ.........

......................แหละในวันนี้เธอนั้นจงหยัดยืนและลุกขึ้นอีกครั้งด้วยพลังในหัวใจ
อย่าไปยอมแพ้ให้กับปัญหาใดใด จงพร้อมและอดทน ก้าวไปสู่หนทางที่ฝั่นใฝ่ด้วยตัวเอง ก้าวไปสู่แสงทองของวันใหม่ด้วยตัวเอง.........................



มีกำลังใจและความปรารถนาดีอีกมากมายจากคนที่ไม่รู้จัก ขอบคุณและดีใจด้วยค่ะ