เรื่องนี้สงสัยมากๆ โดยขอกราบเรียนถามท่านผู้รู้ได้เมตตาให้คำตอบที่เข้าใจอย่างง่ายๆให้ด้วยครับ กระผมขอสมมุติเปรียบเทียบระหว่างนายดำกับนายขาวครับ คือ ขอสมมุติว่านายขาวกับนายดำมีทุกอย่างเหมือนๆกัน อายุเท่ากัน ทั้งชาติก่อนและชาตินี้ได้สร้างทั้งกรรมดีและกรรมไม่ดีมาเหมือนๆกันหรือเท่าๆกัน พูดง่ายๆก็คือเท่ากันและเหมือนกันทุกอย่าง และขอสมมุติอีกว่าตายในวันเดียวกัน เวลาเดียวกัน ทุกๆอย่างเหมือนๆกัน จะต่างกันก็ คือ
(1) ก่อนนายขาวจะตายนั้นมีจิตใจสงบ ถ้าตายหรือก่อนจิตจะดับอย่างนายขาวนี้ที่อ่านมาพอทราบว่านายขาวอาจไปเกิดในภพหรือภฒิที่ดีตามแต่กรรมจะเป็นผู้กำหนอ
(2) ส่วนนายดำก่อนจะตายมีญาติมาร้องห่มร้องไห้ทำให้นายดำอาจไม่สงบอาจมีห่วงลูกหลานที่ร้องไห้กัน เมื่อนายดำตายไป และเท่าที่อ่านมาทราบว่านายดำจิตไม่สงบก่อนตายนั้นจะไปเกิดภพหรือภูมิที่ไม่ดี
เท่าที่กระผมได้อ่านมาจะเป็นการอ่านที่เข้าใจผิดเองก็อาจเป็นได้ แต่กระผมคิดว่าที่อ่านมานั้นกระผมเข้าใจอย่างนั้นจริงๆ หากเป็นอย่างที่กระผมเข้าใจจึงเกิดความสงสัยมากๆ จึงขอกราบเรียนถามท่านผู้รู้ว่า ระหว่างนายดำกับนายขาวนั้นได้สร้างทั้งกรรมดีและไม่ดีมาเท่าๆกัน มีอะไรเท่าๆกันตามที่สมมุติมานั้น แต่ทำไมกรณีของนายดำนั้นแค่จิตไม่สงบตอนก่อนจะตายเท่านั้นจึงไปเกิดในที่ไม่ดีซึ่งต่างจากนายขาวมาก เมื่อเป็นเช่นนี้ก็แสดงว่าจิตก่อนตายของคนเราสำคัญกว่ากรรมที่เขาทำมาใช่หรือไม่ ขอเมตตาจากท่านู้รู้ได้เมตตาตอบให้กระจ่างแบบเข้าใจง่ายๆให้ด้วยครับ แต่หากคำถามนี้เป็นการเข้าใจผิดของกระผมเองก็กราบขออภัยเป็นอย่างสูงครับ   

เป็นคำถามที่ดีมากๆครับ อนุโมทนาด้วยครับ
จิตก่อนตายของคนเราสำคัญกว่ากรรมที่เขาทำมาใช่หรือไม่

ที่จริง ทั้งกรรมที่ทำมาและจิตก่อนตายมีความสำคัญพอๆกันครับ เพราะถ้าจิตก่อนตายดี มันจะหน่วงนึกถึงกรรมดีที่ทำมาไว้แล้วได้ เราก็ได้ไปสุคติภูมิ เปรียบจิตก่อนตายเป็นทัวร์ไกด์ ถ้ามีไกด์ดีเขาพาเราไปเที่ยวที่ ที่ดีๆได้ ส่วนไกด์เลวก็พาเราไปทัวร์ที่ที่ไม่ดี

หรือถ้าจะตอบตามหลักอภิธรรมก็ว่าเมื่อจิตเศร้าหมองย่อมเป็นอกุศล ผลของอกุศลคืออบายครับ
สรุปคือแม้จะทำดีมาทั้งชีวิต ถ้าใกล้ตายจิตเศร้าหมองด้วยโลภะ โทสะหรือโมหะก็ได้ ไปทัวร์อบายภูมิิเท่านั้น ละครับ ในทางกลับกันหากทำชั่วมาตลอดชีวิต แต่ตอนใกล้ตายนึกถึงกุศลที่ทำมาได้ก็ได้เกิดใน สุคติภูมิก่อน