ไม่หมดกิเลสก็เวียนเกิดแก่เจ็บตายไม่สิ้นสุด : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
...
มี "คนขอทาน" คนหนึ่งไปเที่ยวขอรับเศษอาหารจากพระในวัด
วันหนึ่งไปขอเศษอาหารจาก "พระอานนท์"
พระอานนท์ท่านเห็นท่านเอ็นดู ท่านก็แนะนำว่า
เธอน่ะทำไม๊มาเที่ยวถือกะลาขอทานเขากินอยู่อย่างนี้
เธอมาบวชเสียไม่ดีเหรอ ไอ้คนอนาถาคนนั้นก็ตอบท่านว่า
โอ๋ยคนอย่างผมน่ะใครจะบวชให้ ไม่มีใครเหลียวแลหรอก
เอ้าถ้าเธอมีศรัทธา ฉันนี่แหละจะบวชให้
ถ้าอย่างนั้นผมก็บวช พระอานนท์เลยบวชให้
ก็เพื่อนคงมีบุญได้ทำมาแต่ก่อนมากมายน่ะแหละ
แต่มันมีกรรมไม่ดีอย่างใดอย่างหนึ่งให้ผลกลายเป็นคนจน
เมื่อบวชแล้วเพื่อนก็ไม่ทิ้งกะลาอันนั้นน่ะ
เก็บไปอยู่ผ้านุ่งพันตัวนั่นผืนหนึ่งก็เก็บไป
เอาเชือกผูกแล้วแขวนไว้กิ่งไม้หัวทางจงกรม
เมื่อเดินจงกรมไปมา แล้วมันเกิดกระสันอยากสึกขึ้นมา
ก็ไปยืนอยู่ใกล้กันกับผ้ากับกะลาอันนั้นแล้วก็สอนตัวเองว่า
เธอนะ เธอสึกออกไปเธอก็จะไม่พ้นจากกะลาใบนี้
ไม่พ้นจากผ้าขาดๆเก่าๆผืนนี้แหละ
เธอจะต้องได้ประสบความทุกข์เหมือนที่เป็นมาแล้วนั่นแหละ
ท่านก็สอนตัวเองเข้าไป ใจมันก็เลยถอยหั่นนิไม่อยากสึก
วันต่อไปนั่นถ้ามันกระสันขึ้นมาก็เอ้า
ไปยืนสอนตัวเองอยู่กับกะลากับผ้าผืนนั้นแหละ
เอาไปเอามาท่านก็หลุดพ้นจากกิเลสตัณหาได้
เพราะอุบายอันนั้นแหละแล้วท่านก็ไม่ไปหาผ้าผืนนั้นอีก
ไม่ไปหากะลานั้นต่อไป พระเณรทั้งหลายสังเกตแล้วก็ถาม
เอ๊ะ ทำไมท่านอาจารย์จึงไม่ไปหาผ้าผืนนั้น
ไม่ไปหากะลาใบนั้นอีกหรอ
โอ้ กิจที่เราต้องไปหากะลากับผ้าผืนนั้นไม่มีแล้ว
พระปุถุชนไม่รู้เรื่องนี่ก็หาว่าท่านอวดอุตตริมนุสสธรรม
ไปทูลฟ้องพระศาสดา พระองค์จึงรับรองให้ว่า
เป็นความจริง เธอหมดกิจแล้ว พระทั้งหลายจึงได้เชื่อ
หายสงสัยจึงได้แสดงความเคารพนับถือเต็มที่
ไอ้อย่างนี้น่ะคนเรา จึงว่า
ทุกคนที่เกิดที่วนเวียนเกิดแก่เจ็บตายอยู่ในโลกอันนี้น่ะ
ถ้ายังไม่ละกิเลสให้หมดสิ้นไปไม่ได้
ยังไม่เห็นแจ้งซึ่งพระนิพพานตราบใดแล้ว
ก็จะต้องวนเวียนเกิดแก่เจ็บตายอยู่อย่างนี้แหละ ไม่มีสิ้นสุด
บางชาตินั้นหลงใหลไปทำบาป มีปาณาติบาตเป็นต้นเข้า
ตายลงไปก็ลงไปไหม้อยู่ใน นรกอบายภูมิ นู่นล่ะทีนี้
ชาติใดเกิดมาในโลกนี้มีสติสัมปชัญญะระลึกถึงบาปถึงบุญได้
บาปไม่ทำ ทำแต่บุญกุศลไป เมื่อหมดอายุสังขารแล้ว
ก็ไปบังเกิดในสวรรค์ มีความสุขยืนยาวนาน
แต่บนสวรรค์ก็มีขอบเขตเหมือนกัน
บุญที่ไปตกแต่งให้มีความสุขนั้นหมดลงแล้วก็อยู่ไม่ได้
ก็ต้องเคลื่อนจากสวรรค์มาเกิดในโลกนี้อีก
...
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
"เหตุปัจจุบันของชีวิต"
