อนิจจา ชีวิต ปริตต์น้อย
เดือนปีคล้อย ย่ำกราย มาให้เห็น
ปีเก่าไป ใหม่โอบอ้า มาประเคน
กาลเฉกเช่น ตะวันคล้อย ไม่คอยเรา

แต่ก่อนนั้น เจอปีใหม่ ใจระรื่น
สุดชื่นมื่น หรรษา หาโศกเศร้า
เพราะเป็นเขต เทศกาล หรรษาเรา
เป็นเขตเข้า นับอายุ ระบุวัย

เป็นเขตมอบ คำกลอน อวยพรกัน
เขตกำนัล ของขวัญชอบ เขตมอบให้
เขตยืนยัน ความรักแน่น แสนถูกใจ
เขตทิ้งวัย ได้อายุ ระบุคน

แท้ที่จริง กาลเวลา หามีเขต
หามีเลศน์ เขตต่อเกย เลยสักหน
วันเดือนปี ที่เรารู้ อยู่ทุกคน
เป็นกาลกล สมมุติอยู่ ให้รู้กัน

ปีใหม่จริง สิ่งควรดู รู้กำหนด
ให้ใจจด สติดู รู้ผกผัน
ลมหายใจ สติจับ รับให้ทัน
ปีใหม่นั้น อยู่ที่เรา เอาจิตดู

จะดูลม ข้างใน ใจเข้าออก
หรือจะฟอก จิตช่วย ให้สวยหรู
สติจับ พอง-ยุบ ระบุดู
แล้วจะรู้ ว่าปีไหน ไม่สำคัญ

สำคัญจริง สิ่งที่ดู รู้ำกำหนด
จะปรากฏ เห็นปีใหม่ ให้สุขสันต์
สามารถพบ ปีใหม่ ได้ทุกวัน
เป็นของขวัญ วันปีใหม่ ให้ลองดู

นี่คือปี ใหม่พิสุทธิ์ พระพุทธฯสอน
อย่าอาวรณ์ ปีเก่าใหม่ อยากให้รู้
เป็นคำสอน ของคนคม บรมครู
ให้เรารู้ แต่ปัจจุบัน นั้นอย่างเดียว

อนาคต ให้คลาย หายเป็นห่วง
อดีตล่วง จงตัดใจ หายแลเหลียว
จงฝังจิต ชิดปัจจุบัน นั้นเพียวเพียว
ทิ้งทางเลี้ยว เดินทางตรง ไม่งงงัน

หากปัจจุบัน นั้นทำดี ไม่มีบ่วง
อย่าเป็นห่วง อนาคต คงสุขสันต์
ตัดอดีต ที่ติดต้อย คอยโรมรัน
จะสุขสันต์ ของขวัญดี เท่านี้เอย...