ใกล้จะถึงวันพ่อแล้ว มอบระลึกถึงพ่อด้วยบทกลอนนี้อีกทีี และอีกปี
.................................................
ทอดสายตา เหม่อลอย ปล่อยความคิด
ดวงอาทิตย์ มิดหลับ ลาลับแสง
หมู่วิหค ผกผิน ถิ่นยามแลง
ดวงใจแห้ง แผดเผา เราอีกครา
คิดถึงพ่อ ที่ป่วย ด้วยโรคร้าย
อยู่หนองคาย ได้แ่ต่ แค่โหยหา
ต้องจำจาก พราเพียร เรียนปริญญา
ส่วนบิดา โรคาย่ำ น้ำตาคลอ
เรียนปริญญา ไม่สดใส ใจห่อเหี่ยว
ใจเฉลียว เปลี่ยวจิต คิดถึงพ่อ
โอ้ป่านนี้ บิดา (คง)ตั้งตารอ
ไม่นานหนอ ลูกคงจบ มาพบกัน
เหมือนฟ้าฟาด ขาดลง ตรงดวงจิต
เหมือนโดนมีด กรีดลง ตรงใจฉัน
เมื่อรู้ข่าว ว่าพ่อตาย วายชีวัน
ตอนมาเรียน ปริญญานั้น ไม่ทันนาน
กว่าจะสิ้น ปริญญา พ่อมาจาก
เหลือแต่ซาก ธุลี ที่สุสาน
ขอฝากกลอน รำพึง ถึงวิญญาณ
เป็นข่าวสาร วิญญาณพ่อ ที่รอคอย
ลูกเรียนจบ ปริญญา แล้วหนาพ่อ
อย่าได้รอ ไปดีนะ อย่าเหงาหงอย
ให้รื่นรมย์ สมประดี ที่รอคอย
ส่วนลูกน้อย ยังจะอยู่ สู้ต่อไป
คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ด้วย
ขอจงช่วย นำทาง สว่างไสว
นำพ่อนั้น สู่แคว้น แดนปลอดภัย
จงสดใส บนสวรรค์ นิรันตร์เทอญ
