ใกล้จะถึงรอยต่อของกาลที่ชาวโลกสมมุติให้เป็นสิ้นปีเก่า เข้าสู่ปีใหม่กันแล้ว วันนี้จึงขอนำความรู้สึกของบุคคลที่อยู่ในกาลเวลาทั้ง 2 วัยมาฝาก อันเป็นกระจกส่อง 2 ด้านให้เราส่อง เป็นสำนวนกลอน พร้อมด้วยภาพที่เป็นบุคลาธิษฐานประกอบ...
............................................................
รอยต่อของเก่าและใหม่ของกาลเวลา
…..........................................................

รอยขอบทอง ของกาล นั้นใกล้แล้ว
ปีเก่าแจว ใหม่มา หาอีกหน
อายุเพิ่ม หนึ่งพ.ศ.หนอละคน
กาลหมุนวน มาบรรจบ พบอีกครา

แต่ก่อนนั้น เจอปีใหม่ ใจเผยอ
ตอนนี้เจอ แล้วอกสั่น ขวัญผวา
เพราะยิ่งเจอ ยิ่งแก่หนัก อักอุรา
ความชรา ไม่ปราณี ที่มาเยือน

ถึงไม่มี ปีเก่าใหม่ ก็ช่างเถิด
ธรรมก็เกิด ทุกทิวา มาเป็นเพื่อน
อุปาทะ เกิดขึ้น เหมือนหนึ่งเตือน
ว่าต้องเคลื่อน เปลี่ยนผัน ทุกวันไป

จะฐิติ ตั้งอยู่ ไม่รู้โรย
จะไปโหย หาได้ จากที่ไหน
ไม่จีรัง พังทุกสิ่ง ไม่อิงใคร
ถมทับไว้ เป็นซาก ฝากโลกันต์

คุณธรรม ความดี ที่เหลืออยู่
ทั้งความรู้ ความสามารถ ที่อาจกั้น
เก็บฝากยล ผลงาน ผ่านคืนวัน
ให้โลกนั้น ระลึกถึง ซึ่งความดี


ก่อนสิ้นปี จึงควร หวนรำลึก
ให้ย้อนนึก ที่ผ่านมา หาตอนนี้
จงชั่งดู รู้กำลัง ชั่งอีกที
ถึงตอนนี้ ขาดทุน หรือกำไร?

หากพบว่า ความดี ที่น้อมนึก
สิ่งประพฤติ อันพิสุทธิ์ ก่อจุดหมาย
จงน้อมนำ สานทอ ทำต่อไป
ตลอดสาย ความดี ปีผ่านมา

หากสิ่งใด ก้าวพลาด ประมาทผิด
ขอให้คิด เป็นบทเรียน เพียรศึกษา
นำเป็นครู สอนตน ยลนำพา
อย่าให้มา พลาดอีก ปลิดทิ้งมัน

ขอจงนำ สิ่งสดใส ไปสานต่อ
สิ่งชั่วหนอ ในใจ ไม่สุขสันต์
จงสละ กับปีเก่า ไม่เอามัน
ก้าวข้ามขั้น สู่ปีใหม่ สดใสเทอญ....