เราเพิ่งผ่านปีใหม่มาไม่นาน "ขีวิตเราใหม่ แต่คนเก่า อย่างพ่อแม่เรา บางชีวิตก็กำลังจะตาย" ดังเช่นยายคนนี้ (ภาพประกอบนี้ หาใช่ยายตัวจริงไม่ เป็นภาพเพียงเพื่อนำมาประกอบเท่านั้น) ขอฝากกลอนนี้ไว้บนโลกไซเบอร์ เผื่อจะเป็นการเตือนสติให้แก่ลูกหลานได้บ้าง ขอให้ดูแลท่านดีๆ อย่าได้เป็นดังยายท่านนี้เลย (แต่งจากชีวิตจริงของยายท่านหนึ่ง ที่อยู่ อ.วังสามหมอ อุดรธานี ซึ่งมีอายุ 80 กว่าปีแล้ว )
............................................................................................................................................................................................

o ก่อนจะสิ้น ปีเก่า ขอเล่าถึง
ให้คำนึง ชีวิตเก่า อยากเล่าขาน
สะท้อนหญิง แก่ชรา อยู่ช้านาน
คืนวันผ่าน ระทมทุกข์ สุดชีวี

สามีตาย ไปสุดกู่ อยู่เดียวโดด
ยายก็อด ทนสู้ อยู่ไม่หนี
อยู่กับลูก และหลาน เนิ่นนานปี
ทุกข์ทวี เจอปัญหา คณานับ

ลูกสาวนั้น ติดสุรา เป็นบ้าเหล้า
หลานก็เมา ยาบ้า คราตกอับ
เงินไม่มี ลูกติดยา ไม่หาทรัพย์
สองหลานนับ วันจี้คอ รอวันตาย..

หลานหญิงชาย ได้เสพย์ยา หาลักของ
นำตานอง ร้องไห้ ใจสลาย
หลานขโมย ของในบ้าน ไปหลายราย
นำไปขาย เพื่อต่อใจ ไว้เสพยา

เจอสภาพ หลานลูก อยู่ทุกวัน
สุดต้านทาน กระอัก เป็นหนักหนา
อยากจะสอน ก็จนจิต อนิจจา
ลูกหลานข้า เหล้า,บ้าสิง นั่งนิ่งงัน

ยายได้มอง ทั้งน้ำตา ถึงคราแย่
ตายแน่แน่ ชีวิตยาย ใจกายสั่น
ผวากลัว หลานลูก อยู่ทุกวัน
เทพสวรรค์ ใดหนา ช่วยข้าที

ยายคร่ำครวญ ทั้งน้ำตา คราจะนอน
ทั้งอ้อนวอน คุณพระธรรม นำสุขี
คุณพระพุทธ พระสงฆ์ด้วย ช่วยลูกที
ชีวิตนี้ สุดท้าย ได้แต่ปลง

ประสบเหมาะ เคราะห์กรรมใด ในครั้งนี้
จึงถึงที ทำยาย ไม่ประสงค์
ยายตัดพ้อ ชะตาใย ทำได้ลง
ยายงวยงง กับชีวิต อนิจจา

อุตส่าห์เลี้ยง ลูกหลาน ปานใจขาด
ยอมลำบาก ทั้งกายใจ ได้เสาะหา
ทั้งทำงาน เหนื่อยเหน็ด เก็บเงินตรา
เพื่อนำมา เลี้ยงลูกหลาน ผ่านพ้นภัย

ยอมนุ่งผ้า เก่าขาด ประหยัดสุด
เพื่อหลานลูก ราบรื่น ยายยื่นให้
ท่านยอมอด ยามหิว กิ่วขาดใจ
เพื่อเก็บไว้ ให้ลูกหลาน ท่านนั้นยอม

ท่านถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงหลานลูก
ถึงจะทุกข์ กายใจ ยายก็พร้อม
ท่านมีบ่วง หลายห่วง ดวงพยอม
แต่ท่านพร้อม จะสู้ ไม่ดูแคลน

ท่านหวังว่า วันหนึ่ง อยากพึ่งลูก
อยากได้ซุก ลูกหลาน อันสุขแสน
อยากพักผ่อน ตอนบั้นปลาย ตอนไร้แฟน
ถึงแร้นแค้น ไปบ้าง ก็ช่างมัน

อนิจจา ลูกหลานโต โมฆะเปล่า
พากันเหมา ติดยา หาขยัน
ทั้งติดเหล้า ติดยาบ้า บ้าพนัน
ทุกข์โรมรัน เผาเรือน เหมือนอบาย

ไม่สำนึก คิดแทนคุณ ที่อุ่นเอื้อ
ไม่จุนเจือ ผู้มีพระคุณ หนุนส่งให้
ใช้ชีวิต เพลิดเพลิน ระเริงใจ
สิ่งสุดท้าย ยายต้องนั่ง หลั่งน้ำตา

นี่นะหรือ คือสิ่งมอบ ตอบแทนให้
นี่นะหรือ ตอบแทนใจ อาลัยหา
นี่นะหรือ คือกตัญญู รู้มารดา
นี่นะหรือ สิ่งบูชา คราเติบโต

นี่นะหรือ ? คือของขวัญ วันปีใหม่
นี่นะหรือ ? คือกำลังใจ ใหญ่อักโข
นี่นะหรือ? คือสิ่งดี ที่อยากโชว์
นี่นะหรือ คือความโก้ ที่โชว์กัน

สมแล้วหรือ? สุดท้าย ยายได้รับ
สมแล้วหรือ? ยายกลับ รับโศกศัลย์
สมแล้วหรือ? ลูกหลานคิด ริทำกัน
สมแล้วหรือ? คือวัน ที่ท่านรอ

ขอเป็นสื่อ สะท้อนจิต ชีวิตยาย
ขอระบาย ความจริง ทิ้งพอศอ
ขอสะท้อน ชีวิตเก่า ที่เฝ้ารอ
ความสุขหนอ ขอให้ยาย ท่านไว้ดู

แปดสิบกว่า ของยาย ใกล้จะกรอบ
ขอให้มอบ กำลังใจ ให้ท่านสู้
ขอลูกหลาน จงเลิกยา พาเชิดชู
จงกอบกู้ ชีวิตยาย ในเร็ววัน

ขอจงเริ่ม ชีวิตหนอ พ.ศ.ใหม่
พร้อมด้วยใจ ที่บริสุทธิ์ อย่างสุขสันต์
อยู่กับยาย ไร้ยา ค่าอนันต์
เป็นของขวัญ ปีนี้ สุขีเอย.....
..........................................................................


ขอมอบกลอนนี้ สะท้อนถึงชีวิตของคนที่อยู่กับปีเก่า หลายปีแล้ว ที่แม้ปีใหม่และปีเก่าจะผ่านไปสักครั้ง กี่ปีก็ตาม คนเก่าคนนี้ ก็ยังไม่มีความสุขเพิ่มตามปีเลย ตรงกันข้าม กับ"กำลังจะตาย" เพราะลูกหลานติดยาบ้า ไม่รู้วันไหนจะปากคอยาย เป็นภัยครอบครัว ที่อยากสะท้อนให้คนในสังคมได้เห็นและได้รับรู้ว่ายังมีครอบครัวที่เป็นลักษณะนี้มากมายในสังคมไทย ที่ขาดการเหลี่ยวแล..


เมื่อท่านอ่านคำกลอนนี้จบแล้ว ขอให้ก่อนสิ้นปีนี้ ขอให้นึกถึงชีวิตผู้มีพระคุณเรา ว่าท่านอยู่สุขสบายดีหรือเปล่า มีภัยอะไรบ้างที่กำลังเกิดกับท่าน? หากมี ก็ช่วยหาทางแก้ไขให้ท่านบ้าง เพราะพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ท่านไม่มีกระบอกเสียง ไม่มีใครช่วยท่านหรอก มีแต่ลูกๆที่ยังสติดีๆนี่แหละที่จะต้องหาวิธีการเรียนรู้เอง จะให้ท่านมาเรียกร้องความยุติธรรมนั้น ก็คงไม่มีวันหรอก....ก็ขอจบไว้แต่เพียงเท่านี้