ส่วนใหญ่แล้ว เป็นเรื่องยากที่จะเมตตาทุกคนบนโลกนี้ เราจะรู้สึกเมตตาเฉพาะคนบางส่วนเท่านั้น ไม่นึกอยากให้คนที่เราคิดว่าเขาไม่ดีเป็นสุข ทั้งที่เป็นเรื่องกับเราโดยตรงหรือเป็นคนที่ร้ายต่อส่วนรวม ใครจะอยากไปนึกแผ่เมตตาให้คนเช่นนั้น

แต่เมตตาคือเมตตาทุกคนในโลกนี้ เมตตาสรรพสัตว์ทั้งหลาย ไม่มีการยกเว้นคนนั้นคนนี้ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วย่อมไม่ใช่เมตตาในความหมายของพระพุทธองค์ ภาษาบาลีมีคำว่า “สัพพะ โลกัสมิง” หมายรวมถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่มีชีวิต โอ…มันช่างเป็นเรื่องยากเหลือเกิน คนที่มีความสุขในการเบียดเบียนว่าร้ายคนอื่น แล้วเราจะต้องแผ่เมตตาขอให้เขามีความสุข ก็เท่ากับเป็นกำลังใจให้เขาเบียดเบียนว่าร้ายคนอื่นต่อไปน่ะสิ เราจะสามารถแผ่เมตตาให้เขาอย่างจริงใจได้อย่างไร

มันไม่ใช่อย่างนั้น สำหรับผู้ที่เราคิดว่าไม่น่าจะได้รับเมตตาจากเรา เพราะเขาไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ เราต้องเอาสิ่งไม่ดีของเขานั่นแหละเป็นหลักในการเจริญเมตตา เช่น สำหรับคนที่เห็นแก่ตัว เราก็ขอให้คนเห็นแก่ตัวได้รู้จักความสุขจากการไม่เห็นแก่ตัว หรือขอให้คนที่ชอบเบียดเบียนคนอื่นกลับตัวได้และมีความสุขในการไม่เบียดเบียน ขอให้คนก้าวร้าวได้รู้จักความสุขในความไม่ก้าวร้าว เป็นต้น แทนที่นิสัยไม่ดีของเขาจะเป็นอุปสรรคที่ทำให้เราเมตตาไม่ได้ เราก็ใช้จุดนี้แหละเป็นจุดสำคัญในการแผ่เมตตาให้เขาโดยหวังให้เขาได้หลุดพ้นจากสิ่งไม่ดีเหล่านั้น...อย่างนี้ก็น่าจะพอไหว

พระอาจารย์ชยสาโร