ขอยกตัวอย่างเศรษฐศาสตร์แนวพุทธสักเรื่อง สมมติว่าเราได้ขนมที่อร่อยมาก การจะทานขนมนี่ใช้เวลานานสักเท่าไหร่ สมมติว่า ๕ วินาที ขนมที่อร่อยที่สุดในโลกก้อนนี้ให้ความสุขทางปากแก่เรา ๕ วินาที ตามหลักเศรษฐศาสตร์แนวพุทธถือว่าได้กำไร คือได้สุขเวทนา ๕ วินาที สมมติว่าเราแบ่งขนมก้อนนี้ออกเป็นสองชิ้น เราทานชิ้นหนึ่ง ถือว่าได้กำไร ๒ วินาทีครึ่ง อีกชิ้นหนึ่งเราแบ่งให้เพื่อนทาน เห็นเขาทานอร่อย เห็นเขายิ้ม เราก็ภูมิใจตัวเองว่าเราได้สละขนมอร่อยให้เขาครึ่งหนึ่ง เราก็มีความสุข อาจจะสัก ๑ วินาที เป็นอันว่าเราได้กำไรคือสุขเวทนาเป็นเวลา ๓ วินาทีครึ่ง ต่อจากนั้น เมื่อใดที่คิดถึงวันที่เราสละสิ่งที่เราชอบเพื่อคนอื่น ก็จะเกิดความสุขทันที ทำให้ได้กำไรครั้งละ ๑ วินาที หรือ ๒ วินาที ถ้านับรวมกันเป็นปี อาจจะได้กำไรสุขเวทนาเป็นชั่วโมง ทานขนมคนเดียวได้กำไร ๕-๖ วินาที แต่ถ้าแบ่งครึ่งให้คนอื่นกลายเป็นมีความสุขได้ตลอดชีวิต นึกถึงเมื่อใดก็มีความสุขเมื่อนั้น หลักเศรษฐศาสตร์แนวพุทธบอกว่า เราควรเลือกที่จะได้กำไรตลอดชีวิต มีของดีก็แบ่งให้คนอื่น อย่าไปเอากำไรสั้นๆ แค่ ๕ วินาที ๖ วินาที

พระอาจารย์ชยสาโร