อยากจะได้มากขึ้นๆ แล้วพอได้มาก ก็อยากได้มากยิ่งขึ้นไป คิดแต่ละได้จะเอาๆๆ พอเป็นอย่างนี้ จิตใจก็คับแคบลง หาทางแก่งแย่งชิงกัน แล้วก็ขัดแย้งทะเลาะวิวาทกัน ทำให้เดือดร้อน อยู่กันไม่เป็นสุข สามัคคีก็เกิดไม่ได้
ทาน การให้ การเผื่อแผ่แบ่งปัน
คนเราแต่ละคนจำเป็นต้องอาศัยวัตถุยังชีพ เริ่มด้วยปัจจัย ๔ เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็บังคับให้แต่ละคนต้องแสวงหา ทำการทำงาน หาเงินหาทอง
ในเมื่อแต่ละคนคิดหาเงินหาทอง หาปัจจัย ๔ เข้ามาให้แก่ตัว คิดอยู่ทางเดียวบ่อยเข้าๆ ต่อมาก็หนุนความโลภให้พอกหนาขึ้นๆ อยากจะได้มากขึ้นๆ แล้วพอได้มาก ก็อยากได้มากยิ่งขึ้นไป คิดแต่ละได้จะเอาๆๆ พอเป็นอย่างนี้ จิตใจก็คับแคบลง หาทางแก่งแย่งชิงกัน แล้วก็ขัดแย้งทะเลาะวิวาทกัน ทำให้เดือดร้อน อยู่กันไม่เป็นสุข สามัคคีก็เกิดไม่ได้
พระพุทธเจ้าจึงตรัสสอนว่า เบื้องแรก เธออยู่ในโลก เมื่อพึ่งพาอาศัยวัตถุ ต้องแสวงหาวัตถุ ก็ อย่าคิดแต่จะได้จะเอาอย่างเดียว ควรคิดให้ด้วย
หนังสือ กฐินมา บอกทางแก้ปัญหาด้วยสันติวิธี
โดย สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต)
