สวัสดีปีใหม่ ให้กังขา

ส่งความสุข ยื่นให้ กันไปมา
ไม่รู้ว่า สุขอะไร ใคร่คิดดู

จะสุขลม สุขแล้ง เสียมากกว่า
ใช้ปากว่า มันก็ว่า ได้สวยหรู
เป็นสุขเย็น หรือสุขไหม้ ใคร่จะรู้
มันเป็นปลา หรือเป็นงู ค่อยดูไป

เขาส่งมา เราดู ให้ดีๆ
มันสุกจี๋ เป็นควัน นั้นใช่ไหม
โลกทุกวัน อวดกันว่า สิวิไลซ์
แล้วทำไม ควันกลุ้ม สุมกมล

ถ้าเราเผา ตัณหา ก็ท่าจะสุข
ถ้ามันเผา เราก็สุก ทุกขุมขน
สิวิไลซ์ กลับเป็นไฟ ที่เผาลน
เพราะตัวตน หลับตา หามาเอง

พวกคนเก่ง เล่นลคร หลอนหลอกตัว
ให้ยิ้มหัว คุยโขมง กันโฉงเฉง
หัวกันไป ไม่ได้ สักกี่เพลง
ก็ร้องเอ๋ง น้ำตาตก ในอกตน

ยังขืนหัว ทั้งน้ำตา ว่าไม่แพ้
จนมีเสียง แอ ๆ น่าพองขน
ถ้าความสุข เป็นเช่นนี้ ทีสัปดน
สาละวน ส่งให้กัน ฉันนึกกลัว

ฉันไม่มี สุขไหน ส่งใครดอก
มีแต่บอก ให้ประนม แล้วก้มหัว
ถือพระธรรม เป็นพระเจ้า เลิกเมามัว
ความสุขแท้ เกิดในตัว ทั่วกันเอยฯ

โมกขพลาราม ไชยา
๑ มกราคม ๑๓

เอกสารจดหมายเหตุพุทธทาส อินทปัญโญ