สมัยที่อาตมายังพรรษาน้อย ได้ออกเดินธุดงค์ไปในชนบท อาตมาชอบเดินช่วงเย็นที่แดดไม่ร้อน ข้อเสียอย่างเดียวในการเดินค่ำๆ มืดๆ คือ สุนัขดุตามไร่นาเรือกสวนและหมู่บ้านระหว่างทาง มีสองสิ่งที่ช่วยให้อาตมาอยู่รอดปลอดภัย คือ เมตตาและไม้เท้าที่ใช้กวัดแกว่งป้องกันตัว

เมื่อเร็วๆ นี้ มีงูกะปะตัวใหญ่มาอาศัยที่โคนต้นไม้หน้ากุฏิ เรา ’ต่างฝ่ายต่างอยู่’ ร่วมกันโดยไม่เบียดเบียนกัน กระนั้น ยามค่ำคืนอาตมาก็อยู่รอดปลอดภัยด้วยเมตตาและไฟฉายสว่างจ้า

อาตมาเชื่อมั่นว่าเมตตามีพลังคุ้มครองรักษา แต่ก็ใช่ว่าจะปฏิเสธความช่วยเหลือของไม้เท้าและไฟฉาย การระมัดระวังตัวตามควรและสามัญสำนึกก็เป็นส่วนหนึ่งของธรรมะ

ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ปิยสีโลภิกขุ