ในการเล่นกีฬา ถ้าคู่ต่อสู้ฝีมือด้อยกว่ามากก็ไม่ค่อยสนุกนัก ชนะแล้วก็ไม่ภาคภูมิใจเท่าไหร่ ถ้าคู่ต่อสู้ฝีมือสูงกว่ามากก็ไม่สนุกเหมือนกัน แพ้ยับเยินมักท้อแท้หมดกำลังใจ คู่ต่อสู้ที่ดีที่สุดคือผู้ที่เก่งกว่าเรานิดหน่อย ในการแข่งกับเขาเราจะรู้สึกเหมือนถูกบังคับให้เราให้เล่นเต็มความสามารถ ยิ่งกว่านั้นบ่อยครั้งเราอาจรู้สึกว่าเล่นได้ดีกว่าที่เคยการเล่นกับคู่ต่อสู้ระดับนี้ช่วยพัฒนาทักษะของเรา

การภาวนาก็คล้ายคลึงกัน ถ้าเราไม่ผลักดันตัวเองเลย เพียงทำไปเรื่อยๆ (เรื่อยเฉื่อย) ผลลัพธ์ก็อาจไม่ค่อยน่าชื่นใจเท่าไหร่ ไม่รู้สึกว่าการปฏิบัติก้าวหน้า ถ้าเราผลักดันตัวเองมากเกินไป ตั้งเป้าหมายที่เกินวิสัย เมื่อแพ้กิเลสยับเยินก็ท้อแท้หมดกำลังใจ

ในการภาวนาควรผลักดันตัวเองเบาๆ แต่พอดี ไม่ประมาท ไม่ให้สบายจนเกินไป แต่ขณะเดียวกันก็ไม่หักโหม นี่คือทางสายกลางของพระพุทธเจ้า

พระอาจารย์ชยสาโร