พระอาจารย์ลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ


เพราะกายของเรามันไหวไม่อยู่นิ่ง เงาของเราจึงไหวไปด้วย และเมื่อเงาเกิดขึ้นแล้ว เราจะไปจับเอาเงามาอย่างไร เงานี้จะจับมันก็ยาก จะละมันก็ยาก จะตั้งให้เที่ยงก็ยาก ความรู้ที่เป็นตัวปัจจุบันนั่นแหละคือ "ตัวจริง" ส่วนความรู้ที่เป็นไปตามสัญญานั้นก็คือ "เงา"

ความรู้ตัวจริงนั้นย่อมเป็นตัวที่อยู่คงที่ ไม่มีอาการยืน เดิน ไป มา ส่วนจิตก็คือ "ตัวรู้" ซึ่งไม่มีอาการไปอาการมา ไม่มีไปข้างหน้า ไม่มีมาข้างหลัง มันก็สงบเฉยอยู่และเมื่อตัวจิตราบเรียบอยู่ในปกติ ไม่มีความคิดนึกวอกแวกไปอย่างนี้ตัวเราก็ย่อมสบาย คือ "จิตไม่มีเงา"

ถ้าจิตของเราไม่เที่ยง ไม่แน่นอน ไหวตัวไปมาอยู่ก็ย่อมจะเกิดสัญญาขึ้น และเมื่อสัญญาเกิดขึ้นมันก็ฉายแลบออกมา แล้วเราก็จะไหลไปตามมันจะไปเหนี่ยวดึงเข้ามา การที่เราไปตามเข้ามานั่นแหละมันเสีย ใช้ไม่ได้ จึงให้ทำความเข้าใจเสียใหม่ว่า "ตัวรู้" นั้นไม่เป็นไรดอก แต่"เงา" คือสัญญานั่นแหละสำคัญ เราจะมุ่งไปทำให้"เงา"มันดีขึ้นก็ไม่ได้ เช่น เงามันดำ เราจะเอาสบู่ไปขัดฟอกจนตายมันก็ไม่หายดำ เพราะเงามันไม่มีตัว


คัดลอกจาก
หนังสือแนวทางปฏิบัติ วิปัสสนา-กัมมัฏฐาน เล่ม ๒
พระอาจารย์ลี ธัมมธโร. มกราคม, ๒๕๕๓. หน้า ๑๒๗-๑๒๘