พระอาจารย์ลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ


สัญญาความคิดนึกต่างๆเราจะทำให้ดีเลวย่อมไม่ได้ เพราะมันเป็นเพียงหุ่นหลอกเราเท่านั้น พระพุทธเจ้าจึงทรงแสดงว่า ใครไม่รู้จัก"ตัว" ไม่รู้จัก"กาย" ไม่รู้จัก"ใจ" ไม่รู้จัก"เงา"ของตัวเอง นั่นคือ "อวิชชา" คนที่สำคัญว่า จิตเป็นตน ตนเป็นจิต จิตเป็นสัญญา ปนเปกันไปหมดเช่นนี้ เขาเรียกว่า "คนหลง" คือเหมือนกับคนที่หลงป่า

การหลงป่านั้นย่อมจะต้องลำบากทุกๆอย่าง ทั้งอันตรายในสัตว์ป่า ทั้งลำบากในเรื่องอาหารการกินและการหลับการนอน จะมองไปทางไหนก็หาทางออกไม่พบ แต่ที่เรา "หลงโลก" นี้ก็จะยิ่งร้ายไปกว่าหลงป่าตั้งหลายเท่า เพราะจะไม่รู้จักทั้งกลางวันกลางคืนและไม่ได้พบกับความสว่างไสวเลย เพราะดวงจิตมันมืดไปด้วยอวิชชา

ฉะนั้นการที่เรามาทำความสงบอย่างนี้ก็เพื่อจะให้เรื่องราวต่างๆลดน้อยลง เมื่อเรื่องราวต่างๆน้อยไปแล้วจิตก็จะมีความสงบ เมื่อจิตได้รับความสงบก็จะค่อยๆสว่างขึ้นในตัว เกิด "วิชชา" เป็นความรู้ขึ้น ถ้าความยุ่งยากมากนัก ความรู้ก็จะไม่เกิดขึ้นได้นั่นเป็นความมืด


คัดลอกจาก
หนังสือแนวทางปฏิบัติ วิปัสสนา-กัมมัฏฐาน เล่ม ๒

พระอาจารย์ลี ธัมมธโร. มกราคม, ๒๕๕๓. หน้า ๑๒๗-๑๒๘