"ความอยากของจิต"

" .. "ตามธรรมดาของจิตจะไม่มีคำว่าอิ่มอารมณ์" หิวโหยตลอดเวลา "อยากคิดอยากปรุง อยากรู้อยากเห็นอยากทุกสิ่งทุกอย่าง ออกจากสังขาร คืออวิชชาดันออกมาเป็นสังขารกิเลสสมุทัยล้วน ๆ" อยากคิดอยากรู้อยากเห็นตลอดเวลา "นี่เรียกว่าความอยากของจิต" ทะเยอะทะยานดันอยู่ตลอด

"ทีนี้เวลาจิตสงบแล้วนั้น มันระงับความอยากนี้ทั้งหมด" สงบแน่วไม่อยากคิดอยากปรุง สุดท้ายเป็นถึงขั้นสมาธิแล้วนี้ ความอยากคิดอยากปรุงอะไรมันรำคาญ ไม่อยากคิดอยากปรุงเลย อยู่แน่ว "นี่เรียกว่าจิตเป็นสมาธิเต็มภูมิ" มีแต่ความรู้แน่วเท่านั้น สบายทั้งวัน คือไม่มีอะไรกวนเลย "ความคิดตัวเองที่จะปรุงขึ้นกวนนี้ก็รำคาญ เลยไม่อยากคิด" นี่เรียกว่าจิตเป็นสมาธิแน่วแน่ "นี่เรียกว่าจิตอิ่มอารมณ์" .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=3319&CatID=2