"อาจารย์ช้าง สอนกรรมฐานแม่ชี"

" .. หลวงปู่ฯ (หลวงปู่ขาว อนาลโย) พูดถึง "ช้างของหลวงปู่หลุบภูพาน" เชือกนั้นว่า "มีอยู่คืนหนึ่งดึกประมาณตีสาม ช้างเชือกนั้นเข้ามาเยี่ยมทางกุฏิแม่ชี" มันเอาสีข้างถุไปมากับกุฏิแม่ชี จนกุฏิโยกคลอนตามแรงถูของมัน

"แม่ชีกำลังภาวนาอยู่ รู่ว่าเป็นช้างของปู่หลุบภูพาน ถึงกับตัวสั่น ปากสั่น คางสั่น มือไม้อ่อนแรง" เหงื่อไหลท่วมตัวทั้งที่อากาศกำลังเย็นยะเยือก

แม่ชีรีบบริกรรม "พุทโธ ๆ ๆ" อย่างถี่ยิบ ใจคิดว่า "ถ้าจะตายขอให้ตายกับพุทโธนี้เถิด" บริกรรมอยู่สักพักจิตแกลงสงบนิ่ง จนไม่ทราบว่าช้างเชือกนั้นไปตั้งแต่เมื่อไร "เพราะจิตแกจดจ่ออยู่ที่พุทโธ เกิดสมาธิแน่วแน่จนถึงเช้าเลย"

หลังจากที่ช้างใหญ่มาเยี่ยม "บรรดาแม่ชีทั้งหลายต่างพากันเร่งภาวนาชนิดฝากเป็นฝากตายกันที่เดียว" ยิ่งคืนไหนที่เจ้าหูใหญ่เท้าใหญ่มันเดินเข้ามาในบริเวณนั้น ก็จะภาวนากันจนตลอดรุ่งชนิดไม่ยอมหลับนอนกัน

หลวงปู้ฯ บอกว่า "มันช่างต่างกันกับที่ครูบาอาจารย์พร่ำสอนเสียเหลือเกิน ถ้าครูบาอาจารย์สอน เหมือนกับเป่าปี่ให้ฟัง" ทำให้รู้สึกง่วงเหงาหาวนอน สอนเท่าไร ๆ ก็ไม่เป็นพุทโธ ผู้ตื่นผู้เบิกบานสักที

ไม่เหมือนกับท่านอาจารย์ช้างมาสอน "อาจารย์ช้างสอนไม่ต้องเทศน์ ไม่ต้องอบรม เพียงแค่หายใจให้ได้ยิน หรือแค่เหยียบกิ่งไม้เท่านั้น การสอนมันก็เข้าไปถึงขั้วหัวใจจริง ๆ" .. "

หนังสือบูรพาจารย์ (หน้า๓๕๑)
หลวงปู่ขาว อนาลโย