หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร
วัดถ้ำผาปล่อง จ.เชียงใหม่




สิ่งใดไม่ดีไม่งามเราก็ให้พากันเลิกละออกไป ให้ตั้งจิตเจตนาภาวนาสอนใจของตนให้เว้นจากบาป ให้คิดอยู่ในสิ่งที่เป็นบุญเป็นกุศล บุญกุศลอันเกิดขึ้นจากการนึกน้อมภาวนานี้-ให้มีอยู่ตลอดเวลา เราไปโกรธให้ใครก็ไม่ต้องไปโกรธอีก มีความโกรธอยู่ในใจก็ให้เลิกละออกไป เพ่งเล็งในใจให้มนุษย์และสัตว์ทั้งหลายมีความสุขกายสบายใจ เรื่องเดือดเนื้อร้อนใจอย่าไปทำให้มันเดือดเนื้อร้อนใจขึ้นมา

เอาภาวนานี้แหละมัดจิตใจของเราให้อยู่ ไม่ให้ไปที่ไหนทุกลมหายใจเข้าทุกลมหายใจออก พระพุทธเจ้าสอนพระอานนท์พุทธอุปัฏฐากว่า ดูก่อนอานนท์วันหนึ่งวันหนึ่งนั้นให้นึกถึงความตายให้ทุกลมหายใจเข้าออก ถ้าผู้ใดนึกได้ทุกลมหายใจเข้าออกซึ่งความตายจิตใจก็ตกอยู่ในความไม่ประมาท ถ้าหมดวันหมดคืนหมดคืนหมดเดือนหมดปีบางคนตลอดชาติไม่ได้นึกว่าเราต้องตาย เป็นความประมาท คือจิตมันประมาทมัวเมา

ถ้านึกได้ทุกลมหายใจเข้าไปว่า เราต้องตายเวลาลมหายใจเข้าไปนี่ก็ได้ เวลาลมหายใจออกมาเราต้องตายก็ได้ เมื่อนึกน้อมอย่างนี้จิตใจก็จะได้มั่นคง สงบระงับ ใจที่เกิดโกรธอิจฉาพยาบาท อาฆาตจองเวร เกลียดชังคนใดคนหนึ่งสัตว์ตัวไหนตัวหนึ่งก็จะไม่มีในใจนั้น จิตใจเราทุกคนก็จะเย็นใจ คือ ใจไม่โกรธ ใจไม่โลภอยากได้ของใคร ใจไม่หลงใหลตามรูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะธรรมารมณ์ ที่ว่า ใจดีใจงามใจทำบุญ วาจาพูดกล่าวในสิ่งที่เป็นบุญ ความประพฤติทางกายทางวาจาได้แก่ คำพูด การนึกน้อมในใจชื่อว่าภาวนา

จงพากันนึกน้อมอยู่ในคุณของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าท่านทำดีด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยดวงใจ ท่านทำดีทุกวันทุกคืน ทุกอิริยาบถยืน เดิน นั่ง นอน เราทุกคนขอให้ตั้งจิตเจตนาใจของเราให้ได้ตั้งแต่วันนี้เดี๋ยวนี้เป็นต้นไป