.
 "ทำไมบุญจึงต้องละ"

" .. คำว่า "บุญก็เหมือนกันเป็นธรรมชาติสมมุติอันหนึ่ง ในทางฝ่ายดี" เป็นเครื่องสนับสนุนจิตใจของเราจนกระทั่งถึงจุดหมายปลายทาง แล้ว "บุญนั้นก็เป็นเหมือนบันได" ก็ปล่อยกันไปเอง

เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าท่านจึงให้นามบรรดาพระขีณาสพว่า "ปุญญปาปปหินบุคคล แปลว่าผู้มีบุญและบาปอันละเสียได้แล้ว" คือขาดวรรคขาดตอนไปแล้ว "ทำไมบุญจึงต้องละ" ก็เป็นของดีแล้วมิใช่หรือ "ดีอยู่แต่ดีอยู่ในขั้นบันได" ไม่ใช่ดีอันแท้จริงตามจุดที่เรามุ่งหมาย

"คือเราขึ้นบันไดจะเป็นบันไดดีขนาดไหนก็ตาม เราไม่ต้องการจะอยู่กับบันไดนั้น" แต่เราต้องการจะถึงจุดที่อยู่ เช่นบนศาลาหรือบนบ้าน "เราต้องการบนบ้านต่างหาก" บนศาลาต่างหาก .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=1778&CatID=2