"ธรรมเมตตา ฉบับที่ ๕"
วันที่ ๒๔ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๐๖

" .. "ความขยันหมั่นเพียรเป็นยอดแห่งธรรม" คำว่า ความขยันหมั่นเพียรมีทั้งภายนอกและทั้งภายใน "ภายนอกนั้น" ผู้ที่เป็นนักบวช ก็ต้องขยันหมั่นเพียรในการปัดกวาดเช็ดถูก แต่ก่อนอื่นที่จะปัดกวาดนั้น ต้องพร้อมเพรียงกันถางหญ้าดายหญ้าในบริเวณวัดทื่อยู่อาศัย โดยเฉพาะในฤดูกลางพรรษา

ไม่ว่าวัดใดย่อมมีหญ้าขึ้นเป็นธรรมดา เมื่อได้รับอุบายนี้เมื่อไรแล้ว ให้เณรทุกรูปศิษย์วัดทุกคน ลุกขึ้นจับจอบดายหญ้า พระทุกรูปก็ลุกขึ้นปัดกวาดพร้อมกันไป ให้เห็นว่าเป็นกิจส่วนรวมของหมู่คณะ อย่านั่งดูดายเป็นอันขาด

"ส่วนความขยันหมั่นเพียรภายในนั้น" ได้แก่ การท่องบ่นสาธยาย ศึกษาเล่าเรียน ฟังเทศน์สนทนาธรรม กราบพระทำวัตรเช้าเย็น สวดมนต์ ภาวนา ท่องคาถา นั่งสมาธิไม่ให้ขาด กลางวัน ๒ ชั่วโมง กลางคืน ๒ ชั่วโมง

"ส่วนการตั้งจิตนั้น ให้กำหนดลมหายใจ" เมื่อหายใจเข้า ก็ให้มีสติว่านี้ลมหายใจไดเข้าไป เมื่อลมหายใจออก ก็ให้มีสติว่านี้ลมหายใจออกไป ไม่ให้ลืมเป็นอันขาด จงเลียนแบบ ลมหายใจตั้งแต่เราเกิดมาไม่เห็นมันหยุดสักที

"ถ้าหากลมหายใจหยุด เราก็ตายเป็นผีเฝ้าปฐพีเท่านั้นเอง" อาจารย์หวังว่าศิษยานุศิษย์พร้อมทั้งญาติโยมทั้งหลายคงปฏิบัติได้ตามที่กล่าวมานี้ทุก ๆ คน .. "

ท้ายนี้ อาจารย์เมตตาจิตมาช่วยทุกลมหายใจ
ลงชื่อ พระครูสันติวรญาณ (หลวงปู่สิม พุทธาจาโร)
ปญฌาวโรภิกขุ ผู้เขียนแทน