"สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ"

" .. "บุญนั้นเป็นอย่างไร บาปนั้นเป็นอย่างไร" ในขณะใดที่ใจของเรามีปิติยินดี หรือใจของเราเยือกเย็นสงบระงับ "นั่นเรียกว่าบุญ" ถ้าในขณะใดที่ใจของเรามีความโกรธ ความฉุนเฉียว มีความคับแค้นใจในขณะนั้น "เรียกว่าใจเป็นบาป"

ที่นี้ โบราณท่านพูดไว้ว่า "สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ" ทำไมท่านถึงพูดคำอย่างนี้ เพราะมันเป็นปัญหาอันละเอียดอ่อน "ในขณะใดที่ จิตใจเรามีอารมณ์ อันเยือกเย็นอารมณ์ดี ท่านเรียกว่าขึ้นสวรรค์" คนทั้งหลายเข้าใจว่า สวรรค์อยู่บนชั้นฟ้า "สวรรค์อยู่ในอกเรานี้เอง นรกก็อยู่ในอกเรานี้เอง" อยู่ในใจ

ในขณะใด "ที่ท่านโกรธแสดงโทสะแสดงออกมาทางกายทางวาจา นี้ก็เรียกว่า ตกนรกทั้งเป็น" ที่จริงก็ไม่ได้ไปอยู่ที่ไหน หรอกนรก "ที่จริงมันอยู่ที่ตัวของเรานี่เอง" ถ้าเรามาพิจารณากันให้ชัดอย่างนี้ "เราจะได้มาแก้ไขที่จิตใจของเรา" ซึ่งมันเกิดขึ้น ให้มันละลิ่งเหล่านี้ได้

เมื่อมันละได้แล้ว "เราก็ได้ชื่อว่า เราเห็นผลในการมาปฏิบัติธรรม" อันจะนำให้ "จิตใจของท่านทั้งหลายนั้น ได้รับความรู้ความเข้าใจ" ความฉลาดความเฉลียว เกี่ยวกับทุกลิ่งทุกอย่าง .. "

"สุขทุกข์ อยู่ที่ใจ"
หลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป