"หลงทางดีกว่าหลงโลก"

" .. คราวหนึ่ง "ท่านเดินทางเข้าไปในป่าลึกทางภาคเหนือ เดินวนเวียนหลงอยู่ในป่าหลายวัน" แล้วก็ไปเจอชาวป่าชาวเขากำลังทำไร่ พวกเขาเห็นท่านเข้าก็แสดงความสงสาร จึงพูดขึ้นว่า ..

"ท่านครับท่านจะมาหาความลำบากทำไม ป่านี้เป็นป่าใหญ่ พวกผมเองยังไม่กล้าเดินเข้าไปในที่ลึก ๆ เปลี่ยว ๆ สัตว์ป่าช้างเสือก็มีมากอันตรายทั้งนั้น ถ้าท่านยังจะเดินบุกต่อไปอีกมีแต่ตาย เปล่า ๆ"

โยมเอย .. อาตมาหลงมาหลายวันก็ยังน่าชื่นชม ถ้าอาตมาหลงโลกโยมจะชื่นชมมั้ย? ท่านตอบ แล้วกล่าวสอนเป็นธรรมว่า "หลงโลกนั้นหลงมาแสนนานหลายภพหลายชาติสร้างเวร สร้างกรรมไม่รู้จักเบื่อหน่าย ไม่คลายความกำหนัด พวกโยมปลูกเผือกปลูกมันอยู่นี้ไม่รู้จักเบื่อบ้างหรอ?"

หลงทางหลงป่าเพียงสองสามวันเหนื่อยหน่อยเดี๋ยวก็หาทางออกเจอ "แต่หลงโลกอันย้อมด้วยกิเลสเป็นเครื่องฉาบทานี้สิ โยมเอย .. ตายจากความดีอย่างเดียว ตายเข้าโลงแล้วเขาเอาไปเผาไฟยังไม่รู้สึกตัวเลย" .. "

"ธรรมะทะลุโลก"
ท่านพ่อลี ธมฺมธโร