.
 "รักษาจิตก่อน จึงรักษาศีลได้"

" .. ให้เข้าหาจิต จับจิตผู้คิดผู้นึกให้ได้เสียก่อน "จิตมันนึกอยากจะทำบาปทางกาย" มันสั่งให้กายนี้ไปฆ่าสัตว์ลักทรัพย์ของคนอื่น สั่งกายนี้ให้ไปประพฤติผิดในกาม "จิตมันนึกอยากจะทำบาปด้วยวาจา" มันสั่งวาจาให้ไปกระทำบาป ด้วยการพูดเท็จ พูดคำหยาบ ด่าคนนั้น ด่าคนนี้ พูดเพ้อเจ้อเหลวไหล หาประโยชน์มิได้ "จิตมันคิดนึกอยากจะทำชั่วทางกาย ด้วยการกระทำกายอันนี้ให้เป็นคนบ้า" มันอยากให้กายนี้เอาน้ำเมามากรอกใส่ปากแล้วดื่มลงไปในลำคอ กายก็จะแสดงฤทธิ์บ้าออกมาต่าง ๆ นานา

ตรงกันข้าม "ถ้าจิตมันละอายจากบาป" กลัวบาปกรรม เห็นโทษที่จิตคิดไปทำเช่นนั้นแล้ว จิตไม่คิดนึกที่จะทำเช่นนั้นเสีย "กายวาจาอันนี้ก็จะเป็นศีลขึ้นมา" นี่แหละ "ถ้าผู้ใดเห็นจิตอันมีอยู่ในกายแลวาจาอันนี้แล้ว แลจับจิตอันนี้ได้แล้ว" จะเห็นบาปกรรมแลศีลธรรมซึ่งอยู่ในโลกทั้งหมด "บาปกรรมศีลแลธรรม ย่อมเกิดจากจิตอันเดียวเท่านั้น" ถ้าจิตอันนี้ไม่มีเสียแล้ว บาปกรรมศีลแลธรรมเหล่านั้นก็ไม่มี "รักษาศีลต้องถือจิต รักษาจิตก่อนจึงจะรักษาศีล" ถูกตัวศีลแท้ .. "

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี