พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

ยกตัวอย่างเช่น พระองค์เสด็จเข้าไปประทับเมืองโกสัมพี
บังเอิญมเหสีของพระเจ้าอุเทนนั่นรังเกียจพระองค์อยู่แต่ก่อนแล้ว
เพราะพระองค์ทรงแสดงธรรมตำหนิรูปกายอันนี้ว่า ไม่สวยไม่งาม
แต่เขาถือว่า เขามีรูปสวยรูปงามมาก จึงได้โกรธพระองค์ ผูกอาฆาตไว้ในใจ

พอได้มาเป็นอัครมเหสีของพระเจ้าอุเทนในเมืองโกสัมพีแล้ว
ได้โอกาสก็เลยจ้างคนไปตามด่าพระองค์กับพระอานนท์
จนว่าพระอานนท์รำคาญ กราบทูลขอให้พาหนีไปที่อื่น
พระองค์ทรงรับสั่งว่า ถ้าว่าเราหนีไปที่อื่นล่ะแล้วไปที่อื่นอีกล่ะจะว่าไง
เขาก็ด่าอีกอย่างนี้ แล้วเราก็ไปเรื่อยๆว่างั้นพระอานนท์ทูลนะ

พระองค์จึงได้ทรงรับสั่งว่า

นั่นไม่ใช่วิสัยของนักปราชญ์บัณฑิต
ธรรมดาของนักปราชญ์บัณฑิตนี่จะต้องไม่หวั่นไหวต่อคำนินทาว่าร้ายต่างๆ
ให้ทำตัวเหมือนอย่างช้างศึกของพระราชา
ที่อดทนต่อลูกศรที่เขายิงมาแต่ในทิศทั้งสี่
ไม่สะทกสะท้าน ไม่หวั่นไหว

ไม่นานหรอกเรื่องอย่างว่านี้นะ จะระงับไปภายในวันที่เจ็ด
อานนท์จงอดทนไปก่อน

ต่อจากนั้นมาเขาก็ด่าอยู่เพียงแค่เจ็ดวันแค่นั้นแหละ
ในที่สุดก็ไม่มีคนด่าอีกแล้ว เงียบไปหมดเลย
เพราะว่าคนเหล่าใดไปด่าพระองค์นี่พระองค์ก็สั่งสอนเอา
พอพระองค์สั่งสอนเขารู้สึกตัวแล้วก็งดด่าไปอย่างนั้นแหละ
แต่ทีแรกก็รับจ้างเพื่อน..ไม่รู้..ไม่รู้ว่ามันเป็นบาปเป็นโทษ
อยากได้เงินถึงไปด่า บัดนี้พอพระศาสดาทรงตรัสว่า
การกล่าววาจาหยาบคายอย่างนี้มันเป็นบาปเป็นโทษ
รู้สึกตัวแล้วก็งดเลย ไม่ด่า ไม่ว่า

นี่ล่ะพระพุทธเจ้าได้ทรงบำเพ็ญมาเป็นตัวอย่างของพุทธบริษัททั้งหลายแล้ว
ดังนั้นพุทธบริษัททั้งหลายควรพากันพยายามประพฤติ
ปฏิบัติไปตามปฏิปทาที่พระพุทธเจ้าทรงบำเพ็ญมา
และพระสาวกทั้งหลายพุทธบริษัทแต่ครั้งพุทธกาลนู่น
ท่านบำเพ็ญเป็นตัวอย่างมาแล้วมากมาย
ถ้าจะหยิบยกเอาเรื่องราวของท่านเหล่านั้นมาแสดงในที่นี้
ก็รู้สึกว่ามันมากเกินประมาณ หยิบยกเอาเพียงบางเรื่องนี่
ก็พอเป็นอุทาหรณ์ พอเป็นคติเครื่องเตือนใจได้แล้ว

นี่นะไม่ใช่เป็นคุณธรรมต่ำๆนาคิดดูให้ดี "บุคคลผู้มีใจตั้งมั่น"
ไม่หวั่นไหวต่อคำสรรเสริญนินทาว่าร้ายต่างๆเหล่านี้นะ
ท่านว่า เป็น "บุคคลที่มีกิเลสน้อยเบาบางมาก"
จึงได้มีใจตั้งมั่นไม่หวั่นไหวต่อโลกธรรมดังกล่าวมานั้น