.
 "ทรัพย์ภายใน ทรัพย์อันเลิศ"

" .. ทรัพย์ภายใน "คือศรัทธาและศีลธรรมที่มีในใจของเรานี้ ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้" โจรผู้ร้ายก็แย่งชิงเอาไปไม่ได้ "เพราะมันอยู่ในดวงจิตของเรา" เมื่อเราจะจากโลกนี้ไป คือ "หมายความว่า เราตาย ก่อนที่จะตายนั้น ภาคปฏิบัติคือการรักษาศีลที่เราได้รักษา" ศีล ๕ ก็ดี ศีล ๘ ก็ดี เป็นครั้งเป็นคราวหรือรักษาเป็นนิจศีล

เวลาจะตายจิตนั้นจะต้องคำนึงถึงว่า "เราเคยได้ให้ทาน เคยรักษาศีล เคยฟังพระธรรมเทศนา เคยภาวนาอบรมจิตใจของตน" ให้ปราศจากมลทินโทษทั้งหลายนั้น ย่อมมาปรากฏในดวงจิตของเรานึกอยู่

"ถ้าในขณะนั้นจิตออกจากร่างของเรา ในเวลาที่จิตนึกถึงส่วนบุญ ส่วนกุศล" ที่ทุก ๆ คนได้บำเพ็ญไว้จะน้อยหรือมากก็ตามที จิตจะต้องไปยึดอยู่ในอารมณ์อันนั้น

"เมื่อไปก่อภพก่อชาติ ในชาติหน้านั้น บางทีถ้าจิตคิดแต่ในบุญกุศล ก็ได้กลับมาเกิดเป็นคน คือ เป็นมนุษย์อีกแต่เป็นมนุษย์ที่บริสุทธิ์" และมีทรัพย์สมบัติมาก ในฐานะที่ดีด้วยบุญกุศลอันนั้นที่ได้ตามสนับสนุน

ดังนั้น "ท่านทั้งหลายได้หาทรัพย์ภายในไว้เช่นนี้ ก็เรียกว่าเป็นกำไรของชีวิตที่เราเกิดมาในชาติหนึ่ง ๆ" เท่ากับว่าเรามาค้าขาย เราได้ต้นทุนมาจากมารดา บิดา ครบบริบูรณ์แล้ว

จากนั้น "เราก็มาสร้างสมอบรมเพิ่มเติมต่อไปอีก" บุญนั้นก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นและตัวของเราจะเป็นผู้ที่ยึดถือบุญนั้นไว้ "ทำให้จิตใจเบิกบานหรรษา มีความสงบเยือกเย็น" ไม่คิดไปในทางที่ชั่วและตั้งใจจะทำแต่ความดีเรื่อยไป .. "

"สุริยาส่องฟ้า จันทร์ศรีส่องธรรม"
หลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป