.
 "เมตตาธรรม ไม่มีประมาณ"

" .. วันหนึ่ง มีชายแปลกหน้าผู้หนึ่งเป็นคนวัยฉกรรจ์ปรากฎกายขึ้นที่วัด และขอเข้านมัสการท่านอาจารย์พอได้พบก็ตรง "เข้าไปกราบถึงที่เท้าแล้วเอ่ยปากขอบพระคุณ ที่ท่านได้ช่วยเขาให้พ้นจากโทษมหันต์" ทุกคนงงงันไปหมด เพราะไม่เคยเห็นผู้นั้นมาก่อน

ท่านอาจารย์นั่งฟังโดยดุษณียภาพ ชายนั้นเล่าว่า "เขาเป็นทหารไปรบที่ประเทศลาวอยู่เป็นเวลานาน พอกลับมาบ้านก็ได้รู้เรื่องว่าภรรยานอกใจ เขาโกรธแค้นมาก" เตรียมปีนจะไปยิงให้ตายทั้งชายชู้ด้วย "ได้ไปแวะร้านเหล้าดื่มจนเมาหลับไป แล้วก็ฝันว่ามีพระแก่องค์หนึ่งมาขอบิณฑบาตความอาฆาตโกรธแค้นและเทศน์ให้ฟังถึงบาปกรรมของการฆ่า" จนชายนั้นยอมยกความพยาบาทให้และถามพระนั้นว่า "ท่านชื่ออะไร มาจากไหน" พระบอกว่า "เราชื่อขาว มาแต่เมืองอุดรฯ"

พอตื่น "ชายนั้นก็ตัดสินใจออก เดินทางมาเสาะหาท่านอาจารย์จนได้พบที่วัด" ท่านอาจารย์อนุโมทนา แล้วอบรมต่อไปให้เข้าใจหลักกรรมตลอดจนผลของการงดเว้นการฆ่า "ทำให้ชายผู้นั้นซาบซึ้งในรสพระธรรมจนตัดสินใจที่จะอุปสมบทต่อไป" เรื่องนี้เป็นหลักฐานว่า "ความเมตตาของท่านอาจารย์เป็นเรื่องจริงจังเพียงใดและกินอาณาบริเวณได้กว้างขวางเพียงใด" ถ้าไม่เกิดเหตุที่เล่านี้ก็คงไม่มีใครรู้ความจริง .. "

"อนาลโย ผู้ไม่มีความอาลัย"
หลวงปู่ขาว อนาลโย