"ผู้ถึงไตรสรณคมน์ ต้องละเหตุสามสถาน" (หลวงปู่ฝั้น อาจาโร)
.
"ผู้ถึงไตรสรณคมน์ ต้องละเหตุสามสถาน"
" .. เมื่อเป็นผู้ถึงไตรสรณคมน์เช่่นนี้แล้ว เราต้องละเว้นเหตุสามสถาน ..
ข้อหนึ่ง อย่าไปไหว้ผี เชื่อผีถือผีหรืออะไรก็ตาม ชั่วช้าลามกคือผี ไม่ดีคิอผี อย่าไปนับถือมัน ไม่รู้จักภาษาคือผีนี้แหละ เราอย่าไปนบอย่าไปกราบไหว้ผีทั้งหมด นี่แหละ ให้พากันพึงรู้พึงเข้าใจต่อไป "ผู้ใดไปกราบผีไปไหว้ผีแล้ว พระไตรสรณ์คมน์ท่านเศร้าหมอง" เจ้าของเป็นบาป
ข้อสอง อย่าถือมงคลตื่นข่าว ผู้ถึงพระไตรสรณ์คมน์แล้วตื่นข่าวเป็นยังไงเล่า ถือฤกษ์ถือยามดี เคราะห์ดีเคราะห์ร้าย ดูมดดูหมอ ดูหมอต่าง ๆ ปลูกศาลเพียงตา ลงเลขลงผา เสียเคราะห์สะเดาะนาม ผู้ถือมงคลตื่นข่าว ตื่นกันเฉย ๆ ว่ามื้อนั้นไม่ดี มื้อนี้ดี มื้อนั้นจม มื้อนนั้นฟู เมื่อนั้นพาล ไม่เห็นอะไรจมอะไรฟูสักอย่าง เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว "เราต้องละเว้นเหล่านี้จึงจะเป็นผู้ถึงไตรสรณ์คมน์ ถ้าผู้ใดปฏิบัติเช่นนั้นแล้ว ขาดจากพระไตรสรณ์คมน์ ขาดจากพระพุทธศาสนา พระไตรสรณ์คมน์เศร้าหมอง" เจ้าของเป็นบาป เป็นเรื่องงมงาย
ข้อสาม อย่าถือตามศาสนาอื่นในคนพวกนอกศาสนา "ถ้าผู้ใดไปถือเช่นนั้นแล้ว ขาดจากพระศาสนา ขาดจากพระไตรสรณ์คมน์เศร้าหมอง" เจ้าของเป็นบาป
นี่ให้ละเว้นเหตุสามประการนี้ ให้พากันให้พึงรู้พึงเข้าใจ "ถ้าเราไปถือเช่นนั้นแล้วไม่พบพระพุทธศาสนา ทำบุญทำทานเท่ากับทิ้งในมหาสมุทร เรื่องไม่มีที่สิ้นสุด" เรื่องเป็นอย่างงี้แหละให้รู้จัก .. "
"วัด .. วัดตนวัดตัวของเรา"
หลวงปู่ฝั้น อาจาโร
