.
 "กรรมเป็นเรื่องน่ากลัว"

" .. เมื่อกว่าสิบปีมาแล้ว ไปเยี่ยมพระรูปหนึ่งที่ต่างจังหวัด "มีญาติโยมติดตามไปด้วยหลายคน" ไปถึงกุฏิพระรูปนั้นเมื่อพลบค่ำ เปิดไฟในกุฏิแล้ว เมื่อนั่งเรียบร้อย ยังไม่ทันได้ทักทายปราศรัยกันอย่างใดห้องข้าง ๆ กันที่ประตูปิดอยู่ก็เปิดผางออกด้วยแรงผลัก

"มีหมาไม่เล็กนักตัวหนึ่งวิ่งออกมาจากห้องนั้น" อย่างเร่งร้อนและไม่ทันที่ใครจะรู้ตัว เจ้าหมานั้นก็ปราดเข้าไปถึงญาติโยมผู้หนึ่งที่ติดตามไปด้วย "พอถึงตัวญาติโยมผู้นั้น ก็ซุกหัวลงกับตัก แล้วล้มตัวลงนอนนิ่ง" อย่างเป็นที่น่าพิศวงนัก

พระเจ้าของกุฏิที่จ้องมองอยู่อุทานออกมาด้วยเสียงประหลาดใจและอธิบายให้ได้ยินทั่วกันว่า "หมาตัวนั้นเป็นหมาดุมาก" ท่านจึงขังไว้ในห้องเมื่อรู้ว่าจะมีผู้มาถึงกุฏิ เมื่อมันดันประตูออกมานั้น "ท่านตกใจมากแล้วท่านก็ต้องประหลาดใจในอาการกิริยาที่เจ้าหมานั้นแสดงต่อญาติโยมผู้ไปเยือน" ที่มิได้เคยรู้จักกับท่านเจ้าของกุฏิมาก่อน

มิได้เคยไปที่กุฏินั้นมาก่อน "จึงไม่เคยรู้จักกับหมาตัวนั้นมาก่อน" ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าเป็นได้หรือไม่ ที่ครั้งหนึ่งในชาติหนึ่งคนกับหมาตัวนั้นจะเคยมีความเป็นมิตรสนิทสนมกัน เมื่อรู้ว่าคนคนนั้นมาถึงที่พัก ก็ตื่นเต้นดีใจไม่ยอมถูกกักขัง ลิงโลดไปทักทายปราศรัยในทันที บางทีจะเป็นจริงเช่นนี้ "ทั้งสองอาจจะเคยเป็นคน เป็นเพื่อนรักชอบกัน"

คนหนึ่งมาตายจากไปและด้วยอำนาจแห่งกรรมที่ต้องได้กระทำไว้แน่ "ควรแก่การต้องเกิดเป็นหมา ก็ต้องเป็นไปตามกรรม" ขณะที่คนหนึ่งยังเป็นคน อีกคนหนึ่งเป็นหมาไปเสียแล้ว

"กรรมน่ากลัวเช่นนี้ นี่มิใช่การขู่" แต่เป็นการพยายามคิดให้อาจเป็นจริงได้ นั่นก็คือ แม้เราไม่ระวังให้ดีที่สุด "วันหนึ่งเมื่อตายไปจากโลกนี้ อาจจะไปมีชีวิตใหม่เป็นสัตว์เดรัจฉาน" เช่น เป็นหมาขี้เรื้อนตัวนั้นก็ได้ หรือถึงเป็นหมาแสนสวยอีกตัวหนึ่งก็ดี ก็ตาม ก็ยังหาใช่สิ่งควรยินดีพอใจไม่ มิใช่หรือ .. "

"แสงส่องใจ" วันวิสาขบูชา ๒๕๔๓
สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร 

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=16324