.
 "หลวงปู่ขาวรู้วาระจิต"

" .. หลวงปู่ขาวเป็นพระอรหันต์ ท่านจะเปิด ท่านรู้วาระจิต ท่านนั่งภาวนาเก่งมาก นั่งตลอดทั้งคืนจนถึงสว่าง หลวงปู่ขาวสอนให้ภาวนาทุกเวลา ทุกลมหายใจ ภาวนาไปจนวันตาย "หลวงปู่อ่ำเล่าว่าหลวงปู่ขาวรู้วาระจิตหลายเรื่อง" เช่น ..

"เรื่องงูเหลือม" ครั้งหนึ่งขณะหลวงปู่อ่ำอยู่บนกุฏิในวัดถ้ำกลองเพล เป็นช่วงฤดูฝน เดือน ๖ เห็นงูเหลือม ตัวหนึ่งตัวโตมาก ลำตัวยาว ๒ วา มันเลื้อยผ่านกุฏิท่านไป เป็นช่วงมันออกมาหากบหาเขียดเป็นอาหาร ท่านเห็นงูเหลือมตัวใหญ่มาก ตั้งใจจะไปเล่าถวายให้หลวงปู่ขาวฟัง พอท่านก้าวขึ้นกุฏิ หลวงปู่ขาวพูดออกมาก่อนว่า "เมื่อกี้เห็นงูใหญ่หรือ" ท่านก็เลยเงียบ ไม่ได้เล่าเรื่องงูใหญ่ให้หลวงปู่ขาวฟัง

อีกเรื่องหนึ่ง "เรื่องสามเณรเดินจงกรมแข่งกับหลวงปู่ขาว" มีสามเณรหนุ่มรูปหนึ่ง คิดในใจว่าจะเดินจงกรมแข่งกับหลวงปู่ขาว "เพราะเห็นว่าหลวงปู่ขาวชราภาพแล้ว อายุขณะนั้นประมาณร่วม ๙๐ ปี คงเดินจงกรมได้ไม่นาน" ตนเองเป็นหนุ่มแข็งแรงกว่าจะเดินให้นานกว่าหลวงปู่ขาว เมื่อเดินจงกรมไปหลายชั่วโมง สามเณรเดินจนหมดแรงจึงต้องออกจากทางจงกรม ยอมแพ้หลวงปู่ขาว ขึ้นกุฏิก่อน เช้าวันรุ่งขึ้นหลวงปู่ขาวพูดบนศาลาว่า "เมื่อคืนมีผู้เดินจงกรมแข่งกับหลวงปู่ แต่หลวงปู่ไม่ยอมแพ้หรอก"

อีกเรื่องหนึ่ง "เรื่องเห็นผีแม่ลูกอ่อน" ข้างทางเดินจงกรม หลวงปู่ขาวถามหลวงปู่ว่า "เห็นผีแม่ลูกอ่อนข้างทางเดินจงกรมไหม" หลวงปู่อ่ำว่า "ว่าง ไม่เห็นครับ" หลวงปู่ขาวว่า "มีผีแม่ลูกอ่อน กำลังไกวเปลให้ลูกนอนอยู่ข้างทางเดินจงกรมนั้น เสียงดังเตาะแตะ ๆ" ต่อมาหลวงปู่แผ่เมตตาให้เด็กเหล่านั้นได้ไปเกิดเป็นคนหมด บ้างก็ได้ไปเกิดเป็นเด็กอยู่หน้าวัดถ้ำกลองเพลนั่นเอง

"หลวงปู่อ่ำได้อยู่ปฏิบัติธรรมกับหลวงปู่ขาวเป็นเวลา ๖ พรรษา" จนถึงปี พ.ศ. ๒๕๒๖ ซึ่งเป็นวาระสุดท้าย หลังจากหลวงปู่ขาวมรณภาพ หลวงปู่อ่ำได้มีส่วนร่วมเป็นหัวหน้าหมู่ในการจัดงานสวดอภิธรรมให้แก่หลวงปู่ขาวตลอดงาน เมื่อเสร็จงานพระราชทานเพลิงศพเรียบร้อยแล้ว "หลวงปู่อ่ำได้ออกจากวัดถ้ำกลองเพล ติดตามหลวงปู่จันทา ถาวโร มาอยู่วัดป่าเขาน้อย จังหวัดพิจิตร" ในปี พ.ศ. ๒๕๒๘ .. "

"อนาลโย ผู้ไม่มีความอาลัย"
ข้อมูลจากหนังสือ หลวงปู่อ่ำ ธมฺมกาโม
วัดสันติวรญาณ อำเภอวังโป่ง จังหวัดเพชรบูรณ์