.
 "ต้นศีลแท้ ๆ อยู่ที่ใจ"

" .. "ถ้าจิตมีศีล มีหิริโอตตัปปธรรมอยู่ในใจ" ละอายต่อการทำชั่วทั้งในที่ลับและในที่แจ้ง กลัวความชั่วนั้นมันจะตามสนองเป็นทุกข์ "เมื่อมีคุณธรรมสองอย่างนี้อยู่ในใจแล้ว ผู้นั้นก็มีศีลและไม่กล้าล่วงละเมิดพุทธบัญญัติต่าง ๆ"

นี่ "ต้นศีลแท้ ๆ มันจึงชื่อว่าอยู่ที่ใจ" ไม่ใช่อยู่ที่อื่น "ผู้ใดรักษาใจของตนได้ ก็รักษากายรักษาวาจาได้" ก็มีศีลก็มีธรรมย่อมเป็นที่รักที่นับถือที่เคารพจากผู้อื่น ใครก็ต้องการจะคบหาสมาคมคนที่มีศีลมีธรรมอย่างนั้น

"อันนี้แหละที่พระศาสดาทรงสอน ให้คนเรารักษาความดี" ของตนไว้ ให้เหมือนกับเกลือรักษาความเค็ม ธรรมดาเกลือนะ จะไปจมอยู่ในดิน มันก็มีความเค็มอยู่ในดินนั้นแหละ จะเอาละลายลงไปในน้ำ มันก็ไปเค็มอยู่ที่น้ำทำน้ำนั้นให้เค็ม

อันนี้ ก็เช่นเดียวกันนั้นแหละ "บุคคลผู้รักษาความดีของตนไว้ได้ จะไปที่ไหนจะอยู่ที่ไหนความดีก็ปรากฏอยู่ในที่นั้น" เป็นที่สรรเสริญเยินยอของคนทั้งหลาย คนทั้งหลายย่อมเคารพยำเกรง .. "

"ธรรมโอวาท หลวงปู่เหรียญ"
พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)