.
 "ธรรมเจริญ เจริญที่ใจ"

" .. คำว่า "ธรรมเจริญนั้น เจริญที่ใจ" ของผู้ประพฤติธรรม "ใจมี หิริ-โอตตัปปะ สะดุ้งกลัวต่อบาปกรรมอันลามก" ไม่ชินชา "ไม่สนิทติดใจในบาปว่า จะพาให้ดีวิเศษวิโสใด ๆ ความประพฤติ" การกระทำมีขอบเขตเหตุผลในสิ่งที่ควรหรือไม่ควร

"จิตใจมีความเมตตาสงสารเพื่อนมนุษย์และสัตว์ด้วยกัน" ไม่ดูถูกเหยียดหยาม ไม่กดขี่ข่มเหง ไม่เอารัดเอาเปรียบ ไม่คดโกงรีดไถ รู้ใจท่านใจเรา "สมบัติท่านสมบัติเรา ไม่ล่วงลํ้ากลํ้ากรายสมบัติและจิตใจของกันและกัน" การงานเพื่อตนและส่วนรวม ก็สะอาดสุจริต ผิดเกิดขึ้นก็สมบูรณ์ไม่รั่วไหลแตกซึม

"ปฏิบัติได้เพียงที่กล่าวมาก็เรียกว่าธรรมเจริญในหมู่ชน" สังคมย่อมสงบเย็นทั้งส่วนใหญ่ส่วนย่อย "เมื่อต่างคนต่างสนใจบำรุงรักษาปฏิบัติธรรมขึ้นที่ใจ" ไม่ปล่อยปละละเลยดังที่เป็นและเห็น ๆ กันอยู่ .. "

หลวงปู่ขาว อนาลโย