.
 "มิจฉาสมาธิ สัมมาสมาธิ"

" .. สมาธิทั้งหลายเหล่านี้ แบ่งเป็น "มิจฉาสมาธิอย่างหนึ่ง คือเป็นสมาธิในทางผิด" เป็น "สัมมาสมาธิอย่างหนึ่ง คือสมาธิในทางที่ถูกต้อง" นี้ก็ให้สังเกตให้ดี "มิจฉาสมาธิ คือความที่จิตเข้าสู่สมาธิเงียบ .. หมด ..ไม่รู้อะไรเลย ปราศจากความรู้" นั่งอยู่สองชั่วโมงก็ได้ กระทั่งวันก็ได้

"แต่จิตไม่รู้ว่ามันไปถึงไหน มันเป็นอย่างไร" ไม่รู้เรื่อง "นี่อันหนึ่งสมาธิอันนี้เป็นมิจฉาสมาธิ ๆ อันนี้เป็นอันตรายห้ามปัญญาไม่ให้เกิด" ปัญญาเกิดไม่ได้ เพราะขาดความรู้สึกรับผิดชอบ

"ส่วนสัมมาสมาธินี้ คือสมาธิที่ถูกต้อง" ถึงแม้จะมีความสงบไปถึงแค่ไหนก็มีความรู้อยู่ตลอดกาลตลอดเวลา "มีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์บริบูรณ์ รู้ตลอดกาล" นี้เรียกว่า "สัมมาสมาธิ" เป็นสมาธิที่จะให้เกิดปัญญา "เป็นสมาธิที่ไม่ให้หลงไปในทางอื่นได้"

นี้ก็ให้นักปฏิบัติเข้าใจไว้ให้ดี ๆ "จะทิ้งความรู้นั้นไม่ได้จะต้องรู้แต่ต้นจนปลายเลยทีเดียว จึงจะเป็นสมาธิที่ถูกต้อง" ขอให้สังเกตให้มาก "สมาธิชนิดนี้ไม่เป็นอันตราย" .. "

"สุภัททานุสรณ์"
พระโพธิญาณเถร (หลวงปู่ชา สุภทฺโท)