"จิตไม่มีกำลัง ปัญญามันก็ไม่เกิด"

" .. ที่ว่าจิตหยุดได้นั้นก็คือ "มันหยุดในความรู้สึก ไม่คิดแล่นไปทั่ว" เช่นว่า "เรามีมีดเล่มหนึ่งที่เราลับไว้ดีแล้ว แล้วมัวแต่ฟันหินฟันอิฐฟันหญ้าไปทั่ว ถ้าเราฟันไม่เลือกอย่างนี้ มีดของเราก็จะหมดความคม" เราจึงต้องฟันแต่สิ่งที่จะเกิดประโยชน์

จิตนี้ก็เหมือนกัน "ถ้าเราปล่อยให้จิตแล่นไปในสิ่งที่ไม่เป็นสาระประโยชน์ ก็จะไม่ได้ประโยชน์อะไร" จิตนั้นจะไม่มีกำลัง ไม่ได้พักผ่อน "ถ้าจิตไม่มีกำลัง ปัญญามันก็ไม่เกิด" จิตไม่มีกำลังคือจิตที่ไม่มีสมาธิเลย

"ถ้าจิตไม่ได้หยุดจะเห็นอารมณ์นั้นไม่ได้ชัดเจน" ถ้าเรารู้จักว่าจิตนี้เป็นจิต อารมณ์เป็นอารมณ์ นี่คือหัวข้อแรกที่จะตั้งพระพุทธศาสนาขึ้นมาได้ นี่คือ "ตัวศาสนา"

เราบำรุงให้จิตนี้เกิดขึ้น เป็นลักษณะของการปฏิบัติให้เป็นสมถะ ให้เป็นวิปัสสนา "รวมกันเข้าเป็นสมถวิปัสสนา" เป็นข้อปฏิบัติมา"บำรุงจิตใจให้มีศีล มีธรรม ให้จิตได้หยุด ให้จิตได้เกิดปัญญา ให้รู้เท่าตามความเป็นจริงของมัน" .. "

พระโพธิญาณเถร
(หลวงปู่ชา สุภัทโท)