"ทุกข์กาย ทุกข์ใจ ฆ่าตัวตาย"

" .. ร่างกาย มีโรคภัยเบียดเบียน "ทำให้กระสับกระส่าย ทำให้ร่างกายนี้ เป็นปกติอยู่ไม่ได้นั่นแหละเรียกว่าทุกข์กาย" ทุกขัง แปลว่า ทนได้ยาก ทนลำบาก ทนอยู่ไม่ได้ "มันก็หมายความว่า มันแปรปรวนแตกดับลงไป นั่นแหละเรียกว่ามันทนอยู่ไม่ได้" ร่างกายอันนี้

"จิตใจเมื่อปล่อยให้มันเป็นทุกข์มาก ๆ เข้าไป มันก็เที่ยวไปเกาะนั่นข้องนี้อยู่ในโลกสงสาร" เนื่องจากว่า "มันไม่รู้จักหนทางดับทุกข์ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง" เป็นทุกข์มาแล้วก็ส่งใจคิดไปทั่ว วิตกวิจารณ์ไปทั่ว บางรายมันก็ "คิดวิตกวิจารณ์ไปจนเหนื่อยอ่อน แล้วมันก็หายไปมันเอง" บางรายมันไม่หายกลุ้มใจอย่างแรงอยู่นั้น "กินก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ กระสับกระส่าย ประเภทนี้น่ะ มันฆ่าตัวตาย"

เมื่อไม่มีอุบายระงับความทุกข์ทางใจได้ก็ถือว่า "อยู่ในโลกนี้มันลำบากเหลือเกิน อย่าอยู่มันเลย ฆ่าตัวตายไปเสีย" นึกว่าไปสู่โลกหน้าจะสบาย "เข้าใจผิด ไปสู่โลกหน้า ก็ไปเป็นทุกข์เดือดร้อนอยู่นั่นแหละ เพราะใจดวงเดียว ไม่ใช่มันมีหลายดวง" ถ้าไปเกิดเป็นคนมาอีก "กรรมที่ฆ่าตัวตายก็ตามติดตามมา" ได้เวลาแล้วก็บันดาลให้เกิด "ความกลุ้มใจจนว่าไม่มีทางออก เดี๋ยวไปฆ่าตัวตายอีก"

จะมีสุขอะไรเล่า "บุคคลฆ่าตัวตาย มีแต่กรรมแต่เวร เหมือนกับฆ่าคนอื่นนั้นแหละ" แต่ฆ่าคนอื่นนั้นกรรมมันสนองเอา ก็เป็นเหตุให้คนอื่นมาฆ่าตนเหมือนกัน "ที่ตนฆ่าตัวเองนี่ ไม่มีใครมาฆ่า ตนเองฆ่าตนเองลงไป" .. "

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ