พระอาจารย์ลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ

...

จงคิดดูให้ดีว่า

๑.) โลกนี้ไม่ใช่ของเรา แล้วเราจะมานั่งเฝ้าโลกกันอยู่อย่างนี้ล่ะหรือ
ไม่ช้าเราก็จะต้องจากมันไปแน่ๆ ดังนั้นเราจึงไม่น่าหลงติดอะไรอยู่

๒.) จิตของเราก็ไม่ต่างอะไรกับลูกฟุตบอล ที่ถูกเขาย่ำยีบีฑา
ประหัตประหารให้ได้รับความคับแค้นใจอยู่ทุกขณะ

๓.) เราต้องการความสุขหรือความทุกข์ ทุกคนคงจะต้องการแต่ความสุข
ไม่ต้องการความทุกข์ แต่อะไรเล่า? เป็นความสุขอันแท้จริงของตัวเรา
เราคิดว่า กินนี่แหละคงจะเป็นความสุขแน่ละ เราก็พยายามไปหามาให้มันกิน
ครั้นกินๆเข้าไปมากก็เกิดอึดอัดไม่สบายอีก คิดว่านอนนี่แหละต้องเป็นความสุขแน่ละ
เราก็นอนนอน วันยังค่ำจนหลังมันแข็ง ก็เกิดความไม่สบายอีก
คราวนี้คิดว่า เงินทองทรัพย์สมบัตินี่แหละคงเป็นความสุขแน่นอน
เราก็พยายามไปหาเงินทองมาให้มันใช้จนเต็มที่
แต่มันก็ไม่สุขอีก แล้วอะไรเล่าที่เป็นความสุขอันแท้จริง

"ความสุขที่แท้จริง" นั้น ย่อมเกิดจาก "บุญกุศล คือ ความสงบที่เกิดขึ้นในจิตใจ"
ใจที่พ้นจากทุกข์โทษ ความดิ้นรน ไม่มีกระสับกระส่ายเดือดร้อนกระวนกระวาย
ถ้าใครมานั่งหลงโลกติดโลกว่ามันเป็นของดี วิเศษวิโสอยู่...
นั่นมิใช่นิสัยของบัณฑิตผู้ใฝ่ใจในธรรมของพระพุทธเจ้า

เพราะฉะนั้นเราจงพากันตั้งอกตั้งใจประกอบบุญกุศล
เพื่อจะให้เป็น "ทางที่พ้นไปจากโลกนี้" นั่นแหละ..จะเป็นหนทางที่ถูกต้อง