"นายพรานคืนศีล" ตอนที่ ๗. "นายพรานคืนศีล/พระเถระ ให้นำไปคืนพระพุทธเจ้า ที่วัดเชตวันฯ"
โดย หลวงปู่จันทา ถาวโร

.. ถึงวันที่ ๓ นายพรานก็ออกเดินทางไปเลย ไปถึงต้นไทรใหญ่ พระชะระภูตะเถระ ก็ถามว่า

"มาทำอะไร อุบาสก"
โอ๋ .. ข้าแต่พระคุณเจ้า "ข้าพเจ้ารับธรรมะจากท่านแล้วไปภาวนา จิตสงบดีนะ จิตสงบทุกวันคืนนะ สบาย ข้าวและน้ำวางไว้ก็อิ่มเองนะ สบายมันสุข มันเจริญ ร่าเริงดีไม่เร่าร้อนเหมือนแต่ก่อน" นั่นแหละ

แต่ก่อนมีแต่กิเลสบาปกรรมความชั่วช้าเผาให้เร่าร้อน แต่ที่นี้ "เมื่อมาภาวนาแล้ว มันสุขเย็น เลิศประเสริฐแท้" นั่นแหละ "แต่ถูกภรรยาเขาด่าว่า พ่อตาแม่ยายก็ด่าว่า ให้ข้าพเจ้าเอาธรรมมาคืนแก่ท่าน ขอท่านจงรับคืนไปเถิด"

โอ๋ ..แต่ก่อนเร่าร้อน "ที่นี้เมื่อรับเอาธรรมไปปฏิบัติก็เย็นใช่ไหม" นี่แหละ ธรรมทั้งหลายเหล่านี้ "พระไตรสรณคมน์ ศีล ๕ พุทโธ ธัมโม สังโฆ สมถะ วิปัสสนาก็ดี ศีล สมาธิ ปัญญา มรรค ๘ โพชฌงค์ ๗ ก็ดี ที่มอบให้ไปปฎิบัตินั้น ไม่ใช่ธรรมของอาตมาดอกอุบาสก เป็นธรรมของพระพุทธเจ้า" ซึ่งอยู่ที่วัดเชตวันมหาวิหาร เมืองสาวัตถีโน้น

"ขออุบาสกจงเอาไปคืนพระพุทธเจ้าโน่นเถอะ" นั่นแหละ "เป็นอุบายที่จะให้นายพรานไปพบพระพุทธเจ้า" แล้วนายพรานก็กลับบ้าน ..

ภรรยาก็ถามว่า "คืนได้ไหมเล่า" "ไม่ได้" "ทำไมไม่ได้"
"โอ๋ .. ธรรมทั้งหลายเหล่านี้ ไม่ใช่ของท่าน" เป็นแต่นำมาเผยแผ่เฉย ๆ นั่นแหละ "ท่านว่า ให้ไปคืนพระพุทธเจ้าอยู่วัดเชตวันโน้น"

"ถ้าอย่างนั้นก็ไป รีบเร่งไปอย่าเนินช้า ๓ วันกว่าแล้ว หิวโหยไม่มีอะไรจะกิน ลูกเมียพี่น้องวงศ์วานก็รอแต่จะกินจากท่าน ไปเลย"

ทนอยู่อีก ๓ วัน ถึงวันที่ ๓ นายพรานก็ว่า "พวกท่านทั้งหลายเอ๊ย อย่าได้เร่าร้อนมากเกินไปนะ ฉันมาอยู่กับท่านตั้งแต่อายุ ๑๓ - ๑๔ ปีนั้น มาฆ่าเนื้อ เบื่อปลาให้กินสนุกสนานสำราญเบิกบานใจ" ไม่ให้หิวโหย "แต่แล้วควรที่จะให้ฉันเจริญธรรมสัก ๒ - ๓ วันก็ทั้งยาก ถ้าอย่างนี้จะอยู่ด้วยกันต่อไป ก็มีแต่ทุกข์กับทุกข์เท่านั้นแหละ" ที่นี้อย่าเพิ่งเดือดร้อนอาทรใจเลย จะไปวันนี้ ..

(มีต่อ ตอนที่ ๘. "นายพราน ไปวัดเชตวัน/พบพระราชา/งูเหลือมใหญ่/หญิงเปรต ๕๐๐ ตน")