ความจริงประการหนึ่ง ที่เกี่ยวกับจิตของเรา ที่ได้พบในวันนี้ก็คือนิสัยของจิตที่ชอบท่องเที่ยว
ไป ไม่อยู่นิ่ง ไม่ยอมติดอยู่กับลมหายใจ หรือไม่ยอมติดอยู่กับความสนใจอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่
กลับจะคอยวิ่งไปที่โน่นที่นี่และเมื่อจิตท่องเที่ยวไป จิตไปที่ไหนบ้าง ?
ขณะปฏิบัติ เราจะเห็นได้ว่า จิตท่องเที่ยวไปทั้งในอดีตและอนาคต นี่คือนิสัยของจิตจิตจะไม่
ค่อยยอมอยู่กับปัจจุบัน ซึ่งที่ถูกต้องแล้ว จิตควรจะอยู่กับปัจจุบันไม่ใช่อดีตหรืออนาคต เพราะ
อดีตนั้นผ่านเลยไปแล้ว ไม่กลับคืนมาส่วนอะไร ที่เป็นอนาคต ก็ไกลเกินกว่าที่เราจะคาดถึง จน
กว่าอนาคตนั้นจะกลับกลายมาเป็นปัจจุบัน การจดจำอดีต และการคิดถึงอนาคต แม้จะมีความ
สำคัญ แต่ก็เป็นเพียงส่วนที่ช่วยเราในการดำเนินชีวิตในปัจจุบันเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากนิสัยของจิต ที่คอยแต่จะวิ่งไปที่โน่น ที่นี่ได้ฝังลึกมานานแล้ว จิตจึง
คอยแต่จะหลบหนีจากความเป็นจริงในปัจจุบันไปสู่อดีตหรืออนาคตที่คาดไม่ถึงอยู่ตลอดเวลา
จึงเป็นจิตที่ไม่สงบ เร่าร้อน และทุกข์ทรมานอยู่เสมอ